คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 154/2491

จำเลยขอให้ศาลชั้นต้นชี้ขาดเบื้องต้นตามมาตรา 24 ว่าคดีโจทก์หมดอายุความ ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้องโดยเห็นว่า คำให้การต่อสู้เรื่องอายุความเป็นเรื่องที่จะต้องฟังข้อเท็จจริงก่อนนั้น ไม่ใช่คำสั่งวินิจฉัยชี้ขาดเบื้องต้นตามมาตรา + อันจะอุทธรณ์ฎีกาได้ หากแต่เป็นคำสั่งระหว่าพิจารณาเท่านั้น เพราะศาลยังมิได้มีคำวินิจฉัยชี้ขาดในประเด็นแห่งคดีสำหรับเรื่องอายุความนี้แต่อย่างใด

โจทก์ฟ้องว่า นายวิชิตเป็นผู้จัดการบริษัทโจทก์ ได้ทำให้โจทก์เสียหายต่อทรัพย์สินโดยมิชอบ นายวิชิตวายชนม์ มีจำเลยเป็นทายาทโดยธรรม โจทก์จึงฟ้องจำเลยเรียนค่าสินไหมทดแทน

จำเลยให้การต่อสู้และตัดฟ้องว่าคดีโจทก์ขาดอายุความตามมาตร ๔๔๘ และยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งตาม ป.วิ.แพ่ง มาตรา๒๔

ศาลชั้นต้นสั่งว่า โจทก์รู้ถึงการละเมิดวันใดยังเป็นข้อเท็จจริงซึ่งจะต้องนำสืบ เมื่อยังไม่นำสืบ คดีจะขาดอายุหรือไม่ รู้ไม่ได้ให้ยกคำร้อง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คำสั่งศาลชั้นต้นที่วินิจฉัยให้ยกคำร้องของจำเลยดังกล่าวแล้ว มิใช่คำสั่งวินิจฉัยชี้ขาดเบื้องต้นตามมาตรา๒๔ หากแต่เป็นคำสั่งระหว่าพิจารณาเท่านั้น เพราะศาลยังมิได้วินิจฉัยชี้ขาดในประเด็นแห่งคดีสำหรับเรื่องอายุความนี้แต่อย่างใด จำเลยไม่มีสิทธิจะอุทธรณ์ฎีกาได้ให้ยกฎีกาจำเลยเสีย