คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 154/2492

การฎีกาโต้แย้งคำสั่งของศาลที่สั่งก่อนมีคำพิพากษาหรือคำชี้ขาดตัดสินคดีนั้น จะต้องได้โต้แย้งคำสั่งนั้นไว้แล้วจึงจะฎีกาได้ตาม มาตรา226 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

ตาม มาตรา1656 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ไม่จำเป็นต้องถามผู้อาพาธ3ครั้ง3หน พินัยกรรมจึงจะสมบูรณ์

โจทก์ฟ้องว่า นางแหร่มมีนาและสวน นางแหร่มตาย โจทก์เป็นทายาทโดยชอบธรรม ขอให้ศาลแสดงว่านาและสวนตกทอดเป็นของโจทก์ห้ามจำเลยไม่ให้เกี่ยวข้อง จำเลยให้การว่านางแหร่มทำพินัยกรรมยกที่นาและสวนให้จำเลย ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อกฎหมายส่วนหนึ่งที่โจทก์กล่าวในฎีกาเป็นการโต้แย้งคำสั่งที่สั่งก่อนมีคำพิพากษา หรือคำสั่งชี้ขาดตัดสินคดี แต่ไม่ปรากฏว่า โจทก์ได้โต้แย้งคำสั่งนั้น ๆ ไว้โจทก์ฎีกาคำสั่งนั้น ๆ ไม่ได้ และโจทก์กล่าวในฎีกา เป็นการโต้แย้งคำพิพากษาของศาลที่วินิจฉัย ความสมบูรณ์ของพินัยกรรม ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1656 เช่นโจทก์ว่า ตามมาตรา 1656 ที่กล่าวนั้นต้องถามผู้อาพาธ 3 ครั้ง 3 หนพินัยกรรมนั้นจึงสมบูรณ์เป็นต้น ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน