โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้บังอาจยื่นคำร้องทุกข์กล่าวคำหมิ่นประมาทใส่ความโจทก์ต่อนายสุข สุระไชย ครูใหญ่ ร.ร.ศรีษะเกศวิทยาโดยกล่าวว่าโจทก์ประพฤติเป็นคนเกะกะทะเลาะวิวาทชกต่อยและตะโกนด่าใคร ๆ ไม่ระมัดระวังมารยาทของครู และด่าหมิ่นประมาทจำเลยต่าง ๆ โดยเจตนาโฆษณาให้ปรากฏแก่บุคคลอื่นกว่าสองคนเป็นเหตุให้โจทก์เสียชื่อเสียงและทำให้คนดูหมิ่นเกลียดชัง ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา มาตรา 282
จำเลยให้การว่ามิได้เจตนาหมิ่นประมาทโจทก์ ได้ร้องเรียนต่อผู้บังคับบัญชาโดยสุภาพ ควรได้รับยกเว้นโทษตาม มาตรา 283
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดกฎหมายอาญา มาตรา 282 ปรับ 200 บาท และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังว่าโจทก์จำเลยเป็นครูจำเลยได้ร้องทุกข์ต่อครูใหญ่ว่าโจทก์ด่าจำเลยและกล่าวถึงความประพฤติของโจทก์ว่าเป็นคนเกะกะชอบทะเลาะวิวาทชกต่อยและด่าใคร ๆ โดยไม่ระวังมารยาทของครูขอให้ครูใหญ่ส่งคำร้องของจำเลยไปยังศึกษาธิการจังหวัดผู้ว่าราชการจังหวัด เพื่อตั้งกรรมการสอบสวน ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยกล่าวตามคำร้องทุกข์นั้นเป็นเรื่องที่จำเลยเดือดร้อนเนื่องจากโจทก์ซึ่งเป็นครูด้วยกันด่าว่า และที่จำเลยยกพฤติการณ์ความประพฤติโจทก์ขึ้นนั้นก็เพื่อประกอบคำร้องทุกข์จำเลย ตามฟ้องและคำแถลงของโจทก์ไม่ได้คัดค้านความเท็จจริงที่ปรากฏในคำร้องทุกข์ คงติดใจแต่เพียงเรื่องว่าคำร้องทุกข์นั้นได้ถูกแสดงต่อหน้าบุคคลตั้งแต่สองคนขึ้นไป เห็นว่าคำกล่าวของจำเลยในคำร้องทุกข์นั้นถือได้ว่าเป็นการแสดงความคิดเห็นโดยสุจริต ในการแสดงความชอบธรรมของตนในการที่จะต่อสู้ป้องกันตนหรือป้องกันผลประโยชน์อันชอบด้วยกฎหมายตามกฎหมายอาญา มาตรา 283(1) จึงยังไม่เป็นผิดฐานหมิ่นประมาทพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์