คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1573/2493

ทายาทคนหนึ่งฟ้องเรียกทรัพย์มรดกของผู้ตายจากผู้ที่ยึดถือไว้ จนชนะคดีได้ทรัพย์มรดกนั้นมา ภายหลังเจ้ามรดกตายเกิน 1 ปีแล้ว ดังนี้ ทายาทคนอื่นจะฟ้องขอแบ่งมรดกนี้จากทายาทผู้ได้มรดกมานั้นอีก ย่อมถือว่า ขาดอายุความมรดกตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1754

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดกของนายยวนผู้ตายจากจำเลยผู้ร้องสอดร้องสอดเข้ามาขอแบ่งด้วย

จำเลยต่อสู้คดีหลายประการและตัดฟ้องว่าคดีขาดอายุความ

คู่ความแถลงรับกันว่า ทรัพย์ตามบัญชีท้ายฟ้องเป็นมรดกที่จะตกทอดไปยังโจทก์ จำเลยและผู้ร้องสอด แต่โจทก์ฟ้อง และผู้ร้องสอดร้องขอแบ่งมรดกรายนี้เกิน 1 ปี นับแต่วันเจ้ามรดกตาย โจทก์กับผู้ร้องสอดได้ทราบถึงความตายของเจ้ามรดกแล้ว

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า คดีขาดอายุความ พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ข้อเท็จจริงได้ความว่า เดิมจำเลยเป็นโจทก์ฟ้องเรียกมรดกรายนี้จากนางยัง เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม 2490 นางยังสู้คดีว่า นายยวนผู้ตายทำพินัยกรรมให้แก่นางยัง คู่ความในคดีนั้นฟังคำพิพากษาฎีกาเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2492 ว่า พินัยกรรมแบบเอกสารฝ่ายเมืองเป็นโมฆะ ให้จำเลยในคดีนี้ ซึ่งเป็นโจทก์ในคดีเรื่องนั้นชนะคดี

ศาลฎีกาเห็นว่า อายุความมรดก 1 ปีตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1754 วรรคต้นเริ่มนับแต่เมื่อเจ้ามรดกตายหรือนับแต่เมื่อทายาทโดยธรรมรู้ หรือควรได้รู้ถึงความตายของเจ้ามรดกฉะนั้นคดีนี้จึงขาดอายุความ 1 ปีแล้ว

พิพากษายืน