คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1573/2493

ทายาทคนหนึ่งฟ้องเรียกทรัพย์มรดกของผู้ตายจากผู้ที่ยึดถือไว้ จนชนะคดีได้ทรัพย์มรดกนั้นมาภายหลังเจ้ามรดกตายเกิน 1 ปีแล้ว ดังนี้ทายาทคนอื่นจะฟ้องขอแบ่งมรดกนี้จากทายาทผู้ได้มรดกมานั้นอีก ย่อมถึงว่าขาดอายุความมรดกตาม ป.ม.แพ่งฯมาตรา 1754

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดกของนายยวนผู้ตายจากจำเลยผู้ร้องสอด ร้องสอดเข้ามาขอแบ่งด้วย

จำเลยต่อสู้คดีหลายประการและตัดฟ้องคดีขาดอายุความ

คู่ความแถลงรับกันว่า ทรัพย์ตามบัญชีท้ายฟ้องเป็นมรดกที่จะตกทองไปยังโจทก์ จำเลยและผู้ร้องสอดแต่โจทก์ฟ้องและผู้ร้องสอดร้องขอแบ่งมรดกรายนี้เกิน ๑ ปี นับแต่วันเจ้ามรดกตาย โจทก์กับผู้ร้องสอดได้ทราบถึงความตายของเจ้ามรดกแล้ว

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า คดีขาดอายุความพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ข้อเท็จจริงได้ความว่าเดิมจำเลยเป็นโจทก์ฟ้องเรียกมรดกรายนี้จากนางยัง เมื่อวันที่ ๑๖ พฤษภาคม ๒๔๙๐ นางยังสู้คดีว่านายยวนผู้ตายทำพินัยกรรมให้แก่นางยัง คู่ความในคดีนั้นฟังคำพิพากษาฎีกาเมื่อวันที่ ๓ มิถุนายน ๒๔๙๒ ว่า พินัยกรรมแบบเอกสารฝ่ายเมืองเป็นโมฆะ ให้จำเลยในคดีนี้ซึ่งเป็นโจทก์ในคดีเรื่องนั้นชนะคดี

ศาลฎีกาเห็นว่าอายุความมรดก ๑ ปีตาม ป.ม.แพ่งฯมาตรา ๑๗๕๔ วรรคต้นเริ่มนับแต่เมื่อเจ้ามรดกตาย หรือนับแต่เมื่อทายาทโดยธรรมรู้ หรือควรได้รู้ถึงความตายของเจ้ามรดก ฉะนั้นคดีนี้จึงขาดอายุความ ๑ ปีแล้ว

พิพากษายืน