คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1611/2493

ผู้ตายใช้มีดเหน็บปลายแหลมยาวราว 1 ศอกเศษเข้าไปฟันเขาถึงในห้อง เขาหลบไปจนติดฝาห้องและร้องห้ามก็ไม่ฟังและยังเข้าไปจะฟันอีก เขาจึงคว้ามีดข้างฝาแทงเพียง1 ทีถูกผู้ตายตาย ดังนี้ รูปคดีฟังได้ว่า เป็นการกระทำโดยป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา50

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249 ให้จำคุก 15 ปี ลดฐานปรานีตามมาตรา 59 หนึ่งในสามคงเหลือ 10 ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงปรากฏตามคำพยานโจทก์ว่า ผู้ตายใช้มีดเหน็บปลายแหลมยาวราว 1 ศอกเศษ เข้าไปฟันจำเลยถึงในห้องและจำเลยให้การว่า จำเลยหลบเข้าไปจนติดฝาห้อง และร้องห้ามว่าอย่า อย่า ผู้ตายยังเข้ามาจะฟันจำเลยอีก จำเลยจึงคว้ามีดข้างฝาแทงไปเพียงทีเดียว ดังนี้รูปคดีก็เป็นอันรับฟังได้ว่า จำเลยได้กระทำการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุแล้ว จะให้จำเลยไปเอาพยานคนอื่นที่ไหนมาสืบพิสูจน์ให้แน่ชัดยิ่งกว่าพยานโจทก์เองนั้นอีกเล่าบันทึกถ้อยคำของผู้ตายและคำให้การของจำเลยในชั้นสอบสวน ไม่สนับสนุนคดีของโจทก์ขึ้นได้ จึงเห็นว่า จำเลยได้ทำร้ายผู้ตายโดยป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

พิพากษายืน