คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1622/2492

เมื่อฟ้องโจทก์ไม่ได้บรรยายว่าราคามูลฝิ่นที่รัฐบาลขายในท้องที่เกิดเหตุและเวลาเกิดเหตุกรัมละ 4 บาท เป็นแต่กล่าวว่ารัฐบาลจำหน่ายเวลานี้กรัมละ 4 บาท จำหน่ายแห่งใดก็ไม่ทราบ ทั้งจำเลยก็ไม่ได้ให้การรับราคาตามที่โจทก์ฟ้องโจทก์มีหน้าที่สืบให้สมแต่ไม่สืบ จึงควรปรับจำเลยตามอัตราขั้นต่ำคือ 50 บาท(อ้างฎีกาที่1037/2482และ1038/2482)

คู่ความรับกันว่า กรมสรรพสามิตมีนโยบายให้เจ้าของร้านฝิ่นมาฝิ่นออกนอกร้านได้ดังนี้ นโยบายนั้นหาลบล้างกฎหมายได้ไม่

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยพาหลอดฝิ่นเปล่า 48 หลอดกับมูลฝิ่นหนัก 160 กรัม ราคา 640 บาท ซึ่งรัฐบาลจำหน่ายเวลานี้กรัมละ 4 บาท ออกนอกร้านจำหน่ายฝิ่นโดยมิได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การรับและแสดงว่าการที่จำเลยนำฝิ่นออกนอกร้านก็เพราะกรมสรรพสามิตเคยมีนโยบายให้เจ้าของร้านฝิ่นพาฝิ่นออกนอกร้านได้ โจทก์แถลงว่านโยบายเช่นว่านั้นมีจริง แต่เป็นนโยบายปีก่อน ๆ ของทางกรมสรรพสามิตหาลบล้างกฎหมายไม่

ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับจำเลย 2,137 บาท 34 สตางค์ ตามพระราชบัญญัติฝิ่น 2472 มาตรา 53 พระราชบัญญัติฝิ่น (ฉบับที่ 4)2481 มาตรา 6 กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 59 ของกลางริบ

ศาลอุทธรณ์แก้ให้คืนหลอดฝิ่นให้แก่จำเลย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ ตามฟ้องโจทก์ไม่ได้บรรยายว่ามูลฝิ่นที่รัฐบาลขายในท้องที่เกิดเหตุและเวลาเกิดเหตุ กรัมละ 4 บาท เป็นแต่กล่าวรวมว่ารัฐบาลจำหน่ายเวลานี้กรัมละ 4 บาท จำหน่ายแห่งใดไม่ทราบ ทั้งจำเลยไม่ได้ให้การรับราคาตามฟ้องจึงควรปรับจำเลยขั้นต่ำ

พิพากษาแก้ ให้ปรับจำเลย 50 บาท นอกนั้นยืน