คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1633/2525

แม้โจทก์จะตั้งข้อหาในฟ้องว่า ซื้อขาย เช็ค แต่คำฟ้องของโจทก์ที่แท้จริงอยู่ที่คำบรรยายฟ้อง เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องมาเป็นเรื่องจ้างทำของ ก็ต้องถือว่าคดีนี้โจทก์ฟ้องจำเลยเรื่องสัญญาจ้างทำของ เช็คที่โจทก์อ้างมาในฟ้องเป็นเพียงการอ้างถึงหลักฐานแห่งการชำระหนี้ส่วนหนึ่งของจำเลยที่โจทก์ยังไม่ได้รับชำระเท่านั้น

สัญญาจ้างทำของกฎหมายมิได้บังคับว่าต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือจึงจะฟ้องร้องให้บังคับคดีได้ ดังนั้น แม้โจทก์จะมิได้แนบสัญญาจ้างทำของหรือบรรยายรายละเอียดเกี่ยวกับเช็คมาในฟ้อง หรือบรรยายรายละเอียดว่าจำเลยสั่งให้โจทก์ทำตั้งแต่วันใด กี่คราวบ้าง ก็เป็นเรื่องรายละเอียดที่จะนำสืบในชั้นพิจารณา ฟ้องโจทก์จึงหาเคลือบคลุมไม่

ขณะโจทก์ยื่นฟ้องโจทก์ยังมีสภาพเป็นนิติบุคคลอยู่โดยมี ช. เป็นผู้จัดการ เมื่อจดทะเบียนเลิกห้างแล้ว ช. เป็นผู้ชำระบัญชีของโจทก์ต่อมาช. จึงมีฐานะเป็นผู้แทนของโจทก์เพื่อชำระสะสางการงานของห้างโจทก์ให้เสร็จไปตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1249,1250 และ 1252 โดยผู้ชำระบัญชีไม่จำต้องแต่งทนายความให้มาดำเนินคดีใหม่หรือยื่นคำร้องต่อศาลขอเข้าดำเนินคดีแทนห้างโจทก์

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นห้างหุ้นส่วนจำกัด มีนายชูชีพ เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการ จำเลยได้สั่งซื้อภาชนะพลาสติกสำหรับบรรจุน้ำมันเครื่องจากโจทก์เป็นจำนวนมากและหลายครั้ง โดยจำเลยสัญญาว่าจะชำระราคาในทันทีที่ได้รับสินค้า โจทก์ส่งสินค้าให้จำเลยเป็นเงิน ๒๒๙,๑๑๗.๒๐ บาท และค่าทำแบบพิมพ์อีก ๔,๐๐๐ บาท จำเลยชำระหนี้บางส่วนด้วยเช็คลงวันที่ล่วงหน้า ปรากฏว่าธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินตามเช็ค ๙ ฉบับ โจทก์ทวงถามจำเลยชำระให้โจทก์รวม ๖๐,๐๐๐ บาท คงค้างชำระอีก ๑๗๓,๑๑๗.๒๐ บาท จึงขอให้บังคับจำเลยชำระเงินจำนวนดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์

จำเลยให้การว่า ขณะฟ้องโจทก์จดทะเบียนเลิกห้างแล้วจึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยติดต่อซื้อภาชนะพลาสติกจากโจทก์จริง แต่เป็นหนี้โจทก์เพียง ๑๓๑,๐๖๔.๗๕ บาทและจำเลยได้ชำระให้โจทก์หมดสิ้นแล้ว ฟ้องโจทก์ไม่มีรายการสำเนาหรือภาพถ่ายสัญญาซื้อขายหรือบรรยายรายละเอียดเกี่ยวกับเช็คเป็นฟ้องเคลือบคลุม

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินจำนวน ๑๕๖,๕๑๗.๒๐ บาทพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้โจทก์จะตั้งข้อหาในฟ้องว่า ซื้อขายเช็ค แต่คำฟ้องของโจทก์ที่แท้จริงอยู่ที่คำบรรยายฟ้อง เมื่อโจทก์บรรยายฟ้องมาเป็นเรื่องจ้างทำของก็ต้องถือว่าคดีนี้โจทก์ฟ้องจำเลยเรื่องสัญญาจ้างทำของมิใช่เรื่องซื้อขายหรือเช็ค ซึ่งเมื่อพิจารณาคำฟ้องของโจทก์โดยตลอด แล้วศาลฎีกาเห็นพ้องกับศาลล่างทั้งสองที่วินิจฉัยว่าฟ้องโจทก์เป็นเรื่องที่โจทก์ขอให้บังคับจำเลยตามสัญญาจ้างทำของ ส่วนเช็คที่โจทก์อ้างมาในฟ้องเป็นเพียงการอ้างถึงหลักฐานแห่งการชำระหนี้ส่วนหนึ่งของจำเลยที่โจทก์ยังมิได้รับชำระเท่านั้น โดยเฉพาะสัญญาจ้างทำของนั้นกฎหมายมิได้บังคับว่าต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือจึงจะฟ้องร้องให้บังคับคดีได้ ดังนั้นแม้โจทก์จะมิได้แนบสัญญาจ้างทำของและบรรยายรายละเอียดเกี่ยวกับเช็คมาในฟ้องดังที่จำเลยให้การต่อสู้ และไม่ได้บรรยายรายละเอียดว่าจำเลยสั่งให้โจทก์ทำตั้งแต่วันใดกี่คราวบ้าง ก็เป็นรายละเอียดที่จะนำสืบในชั้นพิจารณา ที่ศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยว่าฟ้องของโจทก์ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุมชอบแล้ว

ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าในขณะที่โจทก์ยื่นฟ้องโจทก์ยังมีสภาพเป็นนิติบุคคลตามกฎหมาย และปรากฏตามเอกสารหมาย จ.๔๘ ว่านายชูชีพผู้จัดการห้างโจทก์นั้นเองเป็นผู้ชำระบัญชีของโจทก์ต่อมาภายหลังการจดทะเบียนเลิกห้างนายชูชีพผู้ชำระบัญชีจึงมีฐานะเป็นผู้แทนของโจทก์เพื่อชำระสะสางการงานของห้างโจทก์ให้เสร็จไปตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๒๔๙, ๑๒๕๐ และ ๑๒๕๒ ทั้งนี้โดยผู้ชำระบัญชีไม่จำต้องแต่งทนายความให้มาดำเนินคดีใหม่หรือยื่นคำร้องต่อศาลขอเข้าดำเนินคดีแทนห้างโจทก์

พิพากษายืน