โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้ไม่คานเป็นอาวุธ กระทุ้งทำร้ายผู้เสียหายที่บริเวณลูกนัยตาขวา ๑ ที ผู้เสียหายได้รับอันตรายสาหัส ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๙๗
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๙๗ จำคุก ๔ ปี ลดกึ่งหนึ่งตามมาตรา ๗๘ คงจำคุก ๒ ปี
จำเลยอุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยให้น้อยลงและรอการลงโทษด้วย
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นเฉพาะกำหนดโทษที่วางไว้เป็นว่าให้จำคุก ๒ ปี ลดกึ่งหนึ่งตามมาตรา ๗๘ คงจำคุก ๑ ปี โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้ ๓ ปี
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นโดยไม่รอการลงโทษ
ศาลฎีกาเห็นว่าศาลชั้นต้นให้จำคุก จำเลยเมื่อลดกึ่งหนึ่งแล้ว กำหนด ๒ ปี แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำคุกจำเลย เมื่อลดกึ่งหนึ่งแล้วกำหนด ๑ ปี และให้รอการลงโทษจำคุกจำเลยไว้ด้วย จึงเป็นการแก้มาก ไม่ต้องห้ามตามมาตรา ๒๑๘ แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงได้
ในข้อเท็จจริงนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์
พิพากษายืน