คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 164/2491

การขีดฆ่าถ้อยคำในพินัยกรรม์ โดยพยานผู้นั่งและเป็นผู้เขียนเซ็นรับรองไว้คนเดียวนั้น นับว่าไม่สมบูรณ์

การขีดฆ่าถ้อยคำบางคำในพินัยกรรม์ ทำไม่ถูกต้องตามที่กฎหมายบังคับไว้นั้น ไม่เป็นเหตุทำให้พินัยกรรม์ ซึ่งทำขึ้นโดยถูกต้องเสียไปทั้งหมด คงใช้ไม่ได้แต่เฉพาะการขีดฆ่าที่ไม่ทำให้ถูกต้องเท่านั้น

โจทก์เป็นพี่สาวสามีจำเลย ได้ฟ้องของแบ่งมฤดกสามี จำเลยซึ่งวายชนม์แล้ว จากจำเลย

จำเลยต่อสู้ว่า สามีได้ทำพินัยกรรม์ยกทรัพย์ทั้งหมดให้จำเลยแล้ว

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยแบ่ง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาคงฟังข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์โดยเชื่อว่า สามีจำเลยได้ทำพินัยกรรม์ยกทรัพย์ให้แก่จำเลยจริง ส่วนข้อที่โจทก์คัดค้านว่าพินัยกรรม์นี้ ไม่สมบูรณ์ตามมาตรา ๑๖๕๖ วรรคสุดท้าย เพราะในพินัยกรรม์มีการขีดฆ่าอยู่ ๙ คำ โดยนางสิงห์โตพยานผู้นั่ง และเป็นผู้เขียนเซ็นรับรองไว้คนเดียวนั้น เห็นว่า พินัยกรรมดำเนินความว่า "ข้าพเจ้านายสุด คงรักษา ได้ทำพินัยกรรม์เป็นคำสั่งไว้ (ซึ่งมีมาแต่เดิมและสินสมรส) ดังมีข้อความต่อไปนี้...." แล้วเห็นว่าถ้อยคำที่ถูกขีดฆ่านั้นเขียนเกินขึ้นมาอย่างผิดที่ และไม่ได้ความ จึงไม่ใช่ความสำคัญในที่นั้น แม้ผู้ทำพินัยกรรม์และพยานจะมิได้เช็นกำกับไว้ด้วย ก็ไม่สมบูรณ์ เฉพาะข้อความที่ขีดมานี้ หาทำให้ข้อความอื่นในพินัยกรรมเสียไปทั้งฉบับไม่ จึงพิพากษายืน