คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 164/2492

ค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรที่ศาลกำหนดให้นั้น ต่อไปถ้ามีเหตุอันควรแก้ไขประการใดอาจร้องขอต่อศาลตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1596 ได้

คดีที่พิพาทกันด้วยเรื่องค่าเลี้ยงดูบุตร เป็นคดีเกี่ยวด้วยสิทธิในครอบครัว ฎีกาได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 248 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ จำเลยซึ่งเป็นสามีภริยาได้ทำหนังสืออย่าขาดจากกัน โดยโจทก์ยอมเลี้ยงเด็กชายชัยยะบุตรจำเลยรับรองส่งเสียให้อุปการะเลี้ยงดู จำเลยไม่ส่งเสียจึงขอให้ศาลบังคับจำเลยให้การว่าเวลานี้ จำเลยไม่สามารถและไม่อยู่ในอัตภาพที่จะส่งเสียได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าเลี้ยงดูเดือนละ 10 บาท จนกว่าเด็กชายชัยยะจะสามารถเลี้ยงตนเองได้ หรือมีเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงให้ศาลมีคำสั่งแก้ไขเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ค่าเลี้ยงดู เดือนละ 20 บาทนับแต่วันทำสัญญา

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ยังไม่มีเหตุเพียงพอจะแก้อัตราค่าอุปการะเลี้ยงดู ที่ศาลอุทธรณ์ได้กำหนดไว้ ต่อไปถ้ามีเหตุอันควรแก้ไขอัตรานี้ประการใด จำเลยก็อาจร้องต่อศาลตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1596 ได้

พิพากษายืน