คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1643/2492

คดีหาว่าจำเลยใช้ผู้อื่นกระทำผิด ในฟ้องโจทก์มิได้กล่าวให้แน่ชัดว่า จำเลยใช้จ้างวานใครกี่คราวและเมื่อใด อันจะให้จำเลย เข้าใจข้อหาได้ดี ดังนี้ ฟ้องของโจทก์จึงเคลือบคลุมตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 158(5)

คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานจ้างวานใช้ผู้อื่นฆ่าคนฆ่าคนตายและปล้นทรัพย์ จำเลยให้การปฏิเสธ นายแม้นจำเลยต่อสู้ว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม โดยมิได้กล่าวให้แน่ว่า วันใด จ้างวานใครกี่ครั้ง กี่คราว ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 301 ที่แก้ไขเพิ่มเติม มาตรา 7 ตอนสุดท้าย วางโทษจำคุกนายแม้นจำเลยตลอดชีวิต นายสำราญมีผิดฐานสมรู้ตามมาตรา 65 ประกอบด้วยมาตรา 38(1) จำคุก 15 ปี เพิ่มโทษนายสำราญตามมาตรา 72 อีก 1 ใน 3 คงจำคุก 20 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ยกฟ้องนายสำราญจำเลย

โจทก์ จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อตัดฟ้องของนายแม้นจำเลยว่า ฟ้องโจทก์เคลือบคลุมตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) เพราะในฟ้องมิได้กล่าวให้แน่ชัดว่าจำเลยกับนายโตใช้จ้างวานใครกี่คราว และเมื่อใด อันจะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี ส่วนข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่านายแม้นจำเลยได้กระทำผิดดังฟ้อง พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องปล่อยนายแม้นจำเลยไป