คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1643/2492

คดีหาว่าจำเลยใช้ผู้อื่นกระทำผิด ในฟ้องโจทก์มิได้กล่าวให้แน่ชัดว่า จำเลยใช้จ้างวานใครกี่คราวและเมื่อใด อันจะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี ดังนี้ ฟ้องของโจทก์จึงเคลือบคลุมตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 158 (5)

คดีนี้โจกท์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานจ้างวานใช้ผู้อื่นฆ่าคน ฆ่าคนตายและปล้นทรัพย์ จำเลยให้การปฏิเสธ นายแม้นจำเลยต่อสู้ว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม โดยมิได้กล่าวให้แน่ว่า วันใด จ้างวานใคร กี่ครั้ง กี่คราว ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๓๐๑ ที่แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๗ ตอนสุดท้ายวางโทษจำคุกนายแม้นจำเลยตลอดชีวิต นายสำราญมีผิดฐานสมรู้ตามมาตรา ๖๕ ประกอบด้วยมาตรา ๓๘(๑) จำคุก ๑๕ ปี เพิ่มโทษนายสำราญตามมาตรา ๗๒ อีก ๑ ใน ๓ คงจำคุก ๒๐ ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ยกฟ้องนายสำราญจำเลย

โจทก์, จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อตัดฟ้องของนายแม้นจำเลยว่า ฟ้องโจทก์เคลือบคลุมตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๕๘(๕) เพราะในฟ้องมิได้กล่าวให้แน่ชัดว่าจำเลยกับนายโตใช้จ้างวานใครกี่คราว และเมื่อใด อันจะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี ส่วนข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่านายแม้นจำเลยได้กระทำผิดดังฟ้อง พิพากษาแก้ให้ยกฟ้อง ปล่อยนายแม้นจำเลยไป