คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1644/2500

การบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่า ไม่มีกฎหมายบังคับให้ต้องทำเป็นหนังสือ เมื่อฟังได้ว่าจำเลยได้รับคำบอกกล่าวด้วยวาจาแล้ว ก็ย่อมใช้ได้.

ได้ความว่าจำเลยเช่าที่พิพาทจากโจทก์ ไม่เป็นการเช่าอันจะได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ. ควบคุมค่าเช่าฯ โจทก์ได้บอกเลิกสัญญาเช่ากับจำเลยแล้ว และสัญญาเช่าก็หมดอายุมานานแล้ว

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสอง ให้จำเลยรื้อสิ่งปลูกสร้างในที่พิพาท ขนและย้ายออกไปจากที่พิพาท

ที่จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่าการเช่ารายนี้มีหลักฐานเป็นหนังสือ การบอกเลิกการเช่าจะต้องทำเป็นหนังสือด้วย แต่จำเลยได้รับคำบอกกล่าวเลิกการเช่าด้วยวาจาเท่านั้น โจทก์จึงยังไม่มีสิทธิฟ้องนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าการบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่าไม่มีกฎหมายบังคับให้ต้องทำเป็นหนังสือ เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่า จำเลยได้รับคำบอกกล่าวด้วยวาจาแล้วย่อมเพียงพอ.