คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1652/2492

จำเลยได้รับมอบเข็มขัดนาคของ บ. เพื่อไปจัดการขายแทนโดยกำหนดราคาให้ขาย จำเลยเอาไปขายต่ำกว่าราคาที่กำหนดแล้วกล่าวเท็จกับ บ.ว่ายังไม่ได้ขาย ขอผัดไปอีก สุดท้ายปฏิเสธว่าได้ขายและเอาเงินให้ บ.แล้ว ดังนี้ จำเลยย่อมมีผิดฐานยักยอกเข็มขัดของ บ.ตามที่โจทก์ฟ้อง.

ความว่า จำเลยได้รับมอบเข็มขัดนาคของนางบี้ไปเพื่อจัดการขายแทน โดยกำหนดราคาให้ขาย เมื่อขายแล้ว จำเลยหาได้มอบเงินค่าขายเข็มขัดให้แก่นางบี้ไม่ โจทก์จึงฟ้องหาว่าจำเลยยักยอกเข็มขัดนาคของนางบี้ไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย ขอให้ลงโทษ จำเลยปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้จำคุกจำเลย ๖ เดือนตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๓๑๔ และคืนหรือใช้ราคาทรัพย์แก่เจ้าทรัพย์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยได้รับมอบเข็มขัดของนางบี้เพื่อไปขายแทนโดยกำหนดราคาให้ขาย ในวันเดียวกันจำเลยเอาเข็มขัดไปขายให้นายเปงเกี๊ยะในราคาต่ำกว่าที่กำหนดให้ขายในตอนเย็นวันนั้น นางบี้มาถามจำเลยบอกว่ายังขายไม่ได้ และว่าจะมีคนมาซื้อในวันรุ่งขึ้นอันเป็นความเท็จ รุ่งขึ้นยังขอผัดจะเอาไปขายให้อีก พอตอนเย็นกลับว่าให้เงินค่าขายแก่นางบี้แล้ว ดังนี้ ตามพฤตติการณ์แห่งคดีพอฟังได้ว่า จำเลยมีเจตนาทุจจริตยักยอกเข็มขัดของผู้เสียหายรายนี้

พิพากษายืน.