คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1652/2522

สินส่วนตัวของภรรยาไม่ใช่ทรัพย์สินที่เป็นของภรรยา ซึ่งตามกฎหมายอาจถือได้ว่าเป็นทรัพย์สินของลูกหนี้ตามคำพิพากษา หรือเป็นทรัพย์สินที่อาจบังคับเอาชำระหนี้ตามคำพิพากษาได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 282 วรรคท้าย

โจทก์มิได้ฟ้องผู้ร้องเป็นจำเลย ผู้ร้องมิได้เป็นลูกหนี้ตามคำพิพากษาของโจทก์ แม้หนี้ที่จำเลยที่ 1 เป็นลูกหนี้โจทก์เป็นหนี้ร่วมระหว่างจำเลยที่ 1 กับผู้ร้อง โจทก์ก็ไม่มีอำนาจยึดที่พิพาท ซึ่งเป็นสินส่วนตัวของผู้ร้องเพื่อชำระหนี้แก่โจทก์ได้ (อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 1039/2492)

คดีนี้สืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องให้จำเลยชำระค่าเช่าซื้อเครื่องยนต์สีข้าวอพอลโล่ ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน ๒๔,๗๕๐ บาทพร้อมดอกเบี้ยแต่จำเลยไม่ชำระ โจทก์นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดที่ดิน ๑ แปลง ตามโฉนดที่ ๔๘๗๙ และทรัพย์สินอื่น ผู้ร้องยื่นคำร้องว่าที่ดินที่โจทก์นำยึดเป็นนายดีบิดาผู้ร้อง ซึ่งยกให้ผู้ร้องเป็นสินส่วนตัว หนี้ที่จำเลยเป็นลูกหนี้โจทก์ไม่ใช่หนี้ร่วม โจทก์จึงนำยึดไม่ได้ ขอให้ปล่อยที่ดินที่ยึด

โจทก์ยื่นคำให้การว่าที่ดินที่โจทก์นำยึดเป็นสินบริคณห์ของผู้ร้องและจำเลยที่ ๑ หนี้ตามคำพิพากษาเป็นหนี้ร่วมที่ผู้ร้องมีส่วนต้องรับผิดด้วย

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษายกคำร้องของผู้ร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า ผู้ร้องเป็นภรรยาจำเลยที่ ๑ จดทะเบียนสมรส เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๔ จำเลยที่ ๑ ซื้อเครื่องสีข้าวอพอลโล่จากโจทก์มาติดตั้งบนที่พิพาท ซึ่งเป็นที่ดินโฉนดที่ ๔๘๗๙ ของนายดีบิดาผู้ร้อง ต่อมาวันที่ ๕ กรกฎาคม ๒๕๑๙ นายดียกที่ดินดังกล่าวให้ผู้ร้องเป็นสินส่วนตัว แล้ววินิจฉัยว่าสินส่วนตัวของภรรยาไม่ใช่ทรัพย์สินที่เป็นของภรรยา ซึ่งตามกฎหมายอาจถือได้ว่าเป็นทรัพย์สินของลูกหนี้ตามพิพากษา หรือเป็นทรัพย์สินที่อาจบังคับเอาชำระหนี้ตามคำพิพากษาได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๘๒ วรรคท้าย โจทก์มิได้ฟ้องผู้ร้องเป็นจำเลย ผู้ร้องไม่ได้เป็นลูกหนี้ตามคำพิพากษาของโจทก์ แม้หนี้ที่จำเลยที่ ๑ เป็นหนี้โจทก์จะเป็นหนี้ร่วมระหว่างจำเลยที่ ๑ กับผู้ร้อง โจทก์ก็ไม่มีอำนาจยึดที่พิพาท ซึ่งเป็นสินส่วนตัวของผู้ร้อง เพื่อชำระหนี้แก่โจทก์ได้

พิพากษากลับ ให้ถอนการยึดทรัพย์พิพาท