คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1699/2512

คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์โดยฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยร่วมกันจัดพิมพ์หนังสือออกโฆษณาจริง แต่ข้อความนั้นไม่ใช่เรื่องดูหมิ่นเจ้าพนักงานหรือศาลหรือละเมิดอำนาจศาล จำเลยอุทธรณ์ว่าจำเลยไม่ได้ร่วมกันจัดพิมพ์หนังสือหมิ่นประมาทตามฟ้อง และฟ้องโจทก์เคลือบคลุมนั้น ถือว่าเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ต้องห้ามอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงและวิธีพิจารณาความอาญาในศาลแขวง พ.ศ.2499 มาตรา 22 ส่วนที่อุทธรณ์ว่าฟ้องเคลือบคลุมนั้นไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรรับไว้วินิจฉัย

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสามร่วมกันจัดพิมพ์หนังสือออกโฆษณาดูหมิ่นเจ้าพนักงาน ดูหมิ่นศาลและผู้พิพากษา กับละเมิดอำนาจศาลขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 136, 198, 83

จำเลยทั้งสามให้การปฏิเสธ

ศาลแขวงพระนครเหนือฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ 1 ที่ 2 ได้ร่วมกันจัดพิมพ์หนังสือจริงแต่ข้อความไม่ใช่เรื่องดูหมิ่นเจ้าพนักงานหรือดูหมิ่นศาลหรือละเมิดอำนาจศาล ส่วนจำเลยที่ 3 ฟังไม่ได้ว่าได้มีส่วนร่วมกระทำตามฟ้อง พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ที่ 2

จำเลยที่ 1 ที่ 2 อุทธรณ์ว่า พยานหลักฐานโจทก์ฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ 1 ที่ 2 ร่วมกันจัดพิมพ์หนังสือหมิ่นประมาท ฟ้องโจทก์เคลือบคลุม ขอให้พิพากษายกฟ้อง

ศาลแขวงพระนครเหนือเห็นว่า อุทธรณ์ของจำเลยแม้จะมีข้อความตำหนิการวินิจฉัยของศาลแต่มิได้คัดค้านในการที่ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องไม่มีลักษณะเป็นอุทธรณ์คำพิพากษาศาลชั้นต้นตามมาตรา 193 จึงไม่รับอุทธรณ์

จำเลยที่ 1 ที่ 2 อุทธรณ์คำสั่งศาลแขวงพระนครเหนือที่ไม่รับอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งให้ยกคำร้องอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองเสีย

จำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกาขอให้รับอุทธรณ์จำเลย

ศาลฎีกาเห็นว่า ที่จำเลยที่ 1 ที่ 2 อุทธรณ์ว่า ไม่ได้ร่วมกันจัดพิมพ์หนังสือหมิ่นประมาทตามฟ้องนั้น เป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงต้องห้ามอุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงและวิธีพิจารณาความอาญาในศาลแขวง พ.ศ. 2499 มาตรา 22 ส่วนข้อที่อุทธรณ์ว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุมนั้น เป็นข้อกฎหมายเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน แต่ก็ไม่เป็นสารแก่คดีอันควรรับไว้วินิจฉัย พิพากษายืน