โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยนำเอาความซึ่งอยู่แล้วว่าเป็นเท็จไปแจ้งต่อปลัดอำเภอศรีราชาว่า นายทองใบ โจทก์กับนายดำและนายล้าน ลักทรัพย์โดยรื้อเรือนไม้ราคา 500 บาทของจำเลยไป
จำเลยต่อสู้ว่า จำเลยไปแจ้งความเท็จตามฟ้องโดยสุจริต โดยมีบุคคลรู้เห็นแจ้งให้จำเลยทราบ จำเลยหาได้รู้ไม่ว่า ข้อความที่จำเลยแจ้งนั้นเป็นเท็จ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 118
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ปรากฏว่า นายนาได้เห็นคนหลายคนกำลังรื้อเรือนของจำเลยที่ซื้อนายพุ่มไว้ และเห็นนายดำบุตรของโจทก์แบกกระดานออกมา นายนาได้ถามว่า ทำไมรื้อเรือนจำเลยเสีย นายดำตอบว่า พ่อเขาให้รื้อ แล้วนายดำก็แบกกระดานนั้นไปยังบ้านโจทก์ดังนี้ เมื่อนายนาบอกความตามที่รู้เห็นแก่จำเลย ๆ จึงมีเหตุผลเพียงพอที่จะเชื่อว่า โจทก์สมคบกับนายดำนายล้านมาลักรื้อเรือนของจำเลยไป จำเลยจึงเอาความไปแจ้งแก่เจ้าพนักงานตามที่จำเลยเชื่อว่า เป็นความจริงคดีไม่มีทางจะฟังว่าจำเลยเอาความที่รู้อยู่ว่าเป็นเท็จไปแจ้ง จำเลยจึงหามีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 118 ไม่
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้องปล่อยจำเลยไป