คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1726/2497

โจทก์ฟ้องว่า ผู้มีชื่อได้ขอให้อำเภอออกใบเหยียบย่ำทับที่ของโจทก์ และผู้นั้นได้ขายที่ให้แก่จำเลย จึงขอให้เพิกถอนสัญญาซื้อขายและแสดงว่าที่เป็นของโจทก์ ดังนี้ศาลจะวินิจฉัยแต่เพียงว่าโจทก์ฟ้องคดีเกิน 1 ปีนับแต่เจ้าหน้าที่ออกใบเหยียบย่ำ หาชอบไม่ ศาลจะต้องวินิจฉัยข้อเท็จจริงจากพยานหลักฐานต่างๆ

โจทก์ฟ้องขอให้เพิกถอนสัญญาซื้อขายที่พิพาท ระหว่างนายหล้ากับจำเลย และขอให้แสดงว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์

ศาลชั้นต้น สั่งว่าเจ้าหน้าที่ออกใบเหยียบย่ำให้แก่นายหล้าเกิน1 ปี คดีขาดอายุความ สั่งไม่รับประทับฟ้อง แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกคำสั่งศาลชั้นต้น ให้ประทับฟ้อง

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ถูกแย่งการครอบครองเมื่อใดนั้น จะต้องวินิจฉัยข้อเท็จจริงจากพยานหลักฐานต่าง ๆ ศาลชั้นต้นจะอาศัยใบเหยียบย่ำอย่างเดียวไม่เปิดโอกาสให้มีการสืบพยานอื่น ๆ จึงมิชอบ

พิพากษายืน