คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1732/2494

จำเลยเอาข้าวต้มผัดไปขายแก่ผู้อยู่ในเคหะสถานถึงในเคหะสถาน การเข้าไปเช่นนี้ต้องฟังว่าได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้โดยปริยาย เมื่อจำเลยลักทรัพย์เขาในเคหะสถานนั้น ก็คงเป็นผิดตามมาตรา 288 หาใช่มาตรา 294 (1) ไม่

คดีนี้ โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยเข้าไปลักทรัพย์ในเคหะสถาน โดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๙๔

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามลักษณะอาญามาตรา ๒๘๘

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๙๔

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยเข้าไปขายข้าวต้มผัดให้แก่เด็กหญิงนิลรัตน์ ที่ภายในโรงอันเป็นเคหะสถานของเจ้าทรัพย์ ไม่ได้เป็นอุบายหรือหาโอกาศเข้าไปโดยทุจริต การเข้าไปเช่นนี้ ต้องฟังว่าได้รับอนุญาตของเจ้าทรัพย์โดยปริยาย การลักทรัพย์ซึ่งเกิดขึ้นภายหลัง เป็นความผิดตามมาตรา ๒๘๘ หาใช่มาตรา ๒๙๔ (๑) ไม่

คงพิพากษายืน