คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1741/2494

ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 59 ตอนท้ายให้อำนาจศาลในการที่จะใช้ดุลยพินิจลดโทษปราณีให้จำเลยไว้อย่างกว้าง ๆ ฉะนั้นเมื่อศาลพิเคราะห์เห็นมีเหตุสมควรจะปราณีแก่จำเลยแล้ว ศาลก็ย่อมใช้อำนาจตามมาตรา 59 ตอนท้ายนี้ ลดโทษฐานปราณีแก่จำเลยได้

คดีนี้ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา จำคุก ๑๕ ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาคงฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยฆ่าเขาตายโดยเจตนามีความผิดตามฟ้อง จริง แต่เห็นว่าก่อนเกิดเหตุนายงายผู้ตายได้เคยมาท้าทายทะเลาะกับจำเลยหลายครั้งแล้ว หากจำเลยไม่สู้ จึงไม่มีเรื่อง ในวันเกิดเหตุผู้ตายก็มาท้าทายจำเลยอีก และพอจำเลยไปถึงก็ค้ำคอจำเลยและเตะต่อยจำเลยก่อน จำเลยจึงต่อสู้ทำร้ายเอาบ้าง จำเลยจึงควรได้รับความปราณีเป็นอย่างมากก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๕๙ ตอนท้ายได้ให้อำนาจศาลในการที่จะใช้ดุลยพินิจลดโทษปราณีให้จำเลยไว้อย่างกว้าง ๆ ศาลฎีกาจึงเห็นว่าจำเลยคดีนี้ควรได้รับความปราณีตามมาตรา ๕๙

จึงพิพากษาแก้ ให้ลดโทษจำเลยเสียกึ่งหนึ่งตามมาตรา ๕๙ คงจำคุกจำเลย ๗ ปี ๖ เดือน