คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1769/2509

คำให้การของ ร.ชั้นสอบสวนเป็นพยานบอกเล่า เมื่อไม่ได้ตัว ร.มาเบิกความที่ศาลเพราะถูกคนร้ายลอบยิงตายเสียก่อน แม้จะมีน้ำหนักน้อย แต่ก็ใช้เป็นคำประกอบคำเบิกความของพยานอื่นได้(อ้างฎีกาที่ 692/2499)

เมื่อเจ้าพนักงานจับ ส. ได้ ส. ให้การว่าจำเลยและ ส. ได้ไปทำการปล้น พนักงานสอบสวนกัน ส. ไว้เป็นพยาน ส.มาเบิกความยืนยันข้อความดังกล่าว คำของ ส. ซึ่งเป็นผู้กระทำผิดและโจทก์กันไว้เป็นพยาน เป็นคำพยานที่รับฟังได้(อ้างฎีกาที่ 200/2474) แต่มีน้ำหนักน้อย

โจทก์ฟ้องจำเลยขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๘๐,๘๓ ฯลฯ

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้ง ๔ มีความผิดฐานปล้นทรัพย์ โดยใช้อาวุธปืนยิงตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๔๐, ๘๓ ให้จำคุกจำเลยไว้คนละ ๒๐ ปี จำเลยที่ ๓ อายุ ๑๘ ปี ลดมาตราส่วนโทษให้ ๒ ใน ๓ และให้การรับสารภาพชั้นสอบสวน ลดให้อีก ๑ ใน ๓ จำคุกจำเลยที่ ๓ มีกำหนด ๘ ปี ๑๐ เดือน ๒๐ วัน ฯลฯ

จำเลยทั้ง ๔ อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่าคำให้การของนายรอดชั้นสอบสวนเป็นพยานบอกเล่า เมื่อไม่ได้ตัวนายรอดมาเบิกความที่ศาลเพราะถูกคนร้ายลอบยิงตายเสียก่อน แม้จะมีน้ำหนักน้อย แต่ก็ใช้เป็นคำประกอบคำเบิกความของพยานอื่นได้ (ตามนัยฎีกาที่ ๖๙๒/๒๔๙๙)

เมื่อเจ้าพนักงานจับนายสนั่นได้ นายสนั่นก็ให้การรับว่าจำเลยทั้ง ๔ และนายสนั่นได้ไปทำการปล้นกระบือรายนี้ พนักงานสอบสวนได้กันนายสนั่นไว้เป็นพยาน นายสนั่นได้มาเบิกความยืนยันข้อความดังกล่าว คำของนายสนั่นซึ่งเป็นผู้กระทำความผิดซึ่งโจทก์กันไว้เป็นพยาน เป็นคำพยานที่รับฟังได้ (อ้างฎีกาที่ ๒๐๐/๒๔๗๔) แม้จะมีนำหนักน้อย

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ ๑,๒,๓ กระทำผิดฐานปล้นทรัพย์จริง ส่วนสำหรับจำเลยที่ ๔ พยานหลักฐานโจทก์ไม่พอลงโทษ

พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ลงโทษจำเลยที่ ๑,๒,๓ ตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น สำหรับจำเลยที่ ๔ ให้ยกฟ้องโจทก์ ฯลฯ