คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 177/2486

ผู้ที่ตั้งเครื่องไฟฟ้าไช้เองเพื่อการฉายภาพยนต์และต่อไปที่ห้องแถวเพื่อไห้ผู้เช่าห้องของตนได้ไช้ไฟฟ้าโดยมิได้คิดมูลค่ายังไม่ถือว่าเปนผิดตาม พ.ร.บ.ควบคุมกิจการค้าขายอันกะทบถึงการปลอดภัยหรือผาสุกแห่งสาธารนะชน

อ้างดีกาที่ 566/2474

ได้ความว่าจำเลยได้รับอนุญาตไห้ทำการฉายภาพยนต์ จำเลยจึงต่อสายไฟจากเครื่องกำเหนิดจากโรงสีของจำเลยมาไช้ไนการฉายภาพยนต์ และได้ต่อสายไฟฟ้าจากโรงภาพยนต์ไปที่ห้องแถวของจำเลยไห้ผู้เช่าห้องได้ไช้ไฟฟ้าไนยามขาดแคลนโดยจำเลยมิได้คิดมูลค่าหย่างไดเลย เปนการไห้เปล่าถานเอื้อเฟื้อ โจทจึงฟ้องหาว่าจำเลยทำผิด พ.ร.บ.ควบคุมกิจการค้าขายอันกะทบถึงการปลอดภัยหรือผาสุกแห่งสาธารนะชน พ.ศ.๒๔๗๑

สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์พิพากสาต้องกัน ไห้ยกฟ้องโจท

โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าตาม พ.ร.บ.ควบคุมกิจการค้าขายอันกะทบถึงความปลอดภัยหรือผาสุกแห่งสาธารนะชน พ.ศ.๒๔๗๑ ม.๔ ที่แก้ไขโดยฉบับที่ ๒ พ.ศ.๒๔๘๕ ม.๓ ห้ามประกอบกิจการค้าขาย ไม่ไช่ห้ามการไห้กันเปล่าซึ่งมิไช่การค้า จิงหยู่ตาม พ.ร.บ.๒๔๗๑ ม.๕ ถือว่าโรงไฟฟ้าเปนกิจการค้าขายอันเปนสาธารนูปโภค แต่คงมีความหมายแต่เพียงว่า ถ้าได้ประกอบเปนกิจการค้าขายแล้ว ต้องถือว่าเปนกิจการค้าขายอันเปนสาธารนูปโภคตาม พ.ร.บ.นี้ ซึ่งหาได้หมายความว่า ถ้าตั้งโรงไฟฟ้าแล้วถือเปนกิจการค้าขายทั้งสิ้นไม่ จึงพิพากสายืน