คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1781/2531

เมื่อโจทก์ได้รับแจ้งการประเมินจากจำเลยให้เสียภาษีอากรอายุความย่อมสะดุดหยุดลงนับแต่วันดังกล่าวตามประมาลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 173 แม้คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์จะวินิจฉัยชั้ขาดอุทธรณ์เมื่อพัน 10 ปี นับแต่วันที่โจทก์ได้รับแจ้งการประเมิน แต่การที่โจทก์อุทธรณ์การประเมินดังกล่าวทั้งฟ้องคดีต่อศาลเป็นคดีนี้สืบเนื่องกันมา ถือได้ว่าเป็นเหตุให้อายุความสะดุดหยุดอยู่ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 175 หนี้ค่าภาษีอากรของโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ

โจทก์ฟ้องขอให้เพิกถอนการประเมินภาษีเงินได้นิติบุคคล ปีภาษี ๒๕๑๕, ๒๕๑๖, ๒๕๑๗ และการประเมินภาษีภาษีการค้าระหว่างเดือนมกราคม ๒๕๑๕ ถึงเดือนธันวาคม ๒๕๑๕ รวมทั้งคำวินิจฉัยอุทธรณ์เกี่ยวกับประเมินดังกล่าว โดยอ้างว่า เป็นการประเมินที่ไม่ถูกต้องและไม่ชอบด้วยกฎหมาย หนี้ค่าภาษีอากรดังกล่าวขาดอายุความแล้ว

จำเลยให้การว่าการประเมินของเจ้าพนักงานของจำเลยและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ถูกต้องแล้ว หนี้ค่าภาษีอากรของโจทก์ยังไม่ขาดอายุความ

ศาลภาษีอากรกลางวินิจฉัยว่า การประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ไม่ถูกต้อง ไม่ชอบด้วยกฎหมายพิพากษาให้เพิกถอนการประเมินภาษีการค้า ภาษีเงินได้นิติบุคคลและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์

จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า การประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ถูกต้องและชอบด้วยกฎหมายแล้ว และวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายเรื่องอายุความว่า โจทก์ได้รับแจ้งการประเมินให้เสียภาษีจากจำเลยเมื่อ ๒๗ พฤษภาคม ๒๕๑๙ และวันที่ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๑๙ อายุความย่อมสะดุดหยุดลงนับแต่วันดังกล่าวตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๗๓ แม้คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ได้วินิจฉัยชี้ขาดอุทธรณ์เมื่อวันที่ ๑๙ มิถุนายน ๒๕๒๙ แต่เมื่อโจทก์อุทธรณ์การประเมินดังกล่าวทั้งฟ้องคดีว่าต่อศาลเป็นคดีนี้สืบเนื่องกันมาถือได้ว่าเป็นเหตุให้อายุความสะดุดหยุดอยู่ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๗๕ ดังนั้นหนี้รายนี้จึงไม่ขาดอายุความ

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์