คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1784/2497

ผู้ตายพูดว่าจำเลยเข้าหาแม่ยายและเตะจำเลยถูกห้องถึงจุก จำเลยสุกขึ้นได้วิ่งเข้าบ้านไปหยิบมีด และขวานมาทำร้ายผู้ตาย ดังนี้การกระทำของจำเลยเนื่องจากจำเลยบรรดาลโทษะเพราะถูกผู้ตายกดขี่ข่มเหงนั่นเอง จำเลยจึงควรได้รับลดโทษฐานบรรดาลโทษะ

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้ขวานและมีดปลายแหลมทำร้ายนายพันถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๔

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยทำร้ายนายพันถึงตายเนื่องจากบรรดาโทษให้จำคุก ๑๖ ปีตามมาตรา ๑๔๙ ลดฐานยั่วโทษะกึ่งหนึ่ง จำคุก ๘ ปีลดฐานสารภาพอีกกึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๔ ปี

นางพูโจทก์ร่วมอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ไม่เป็นการยั่งโทษะพิพากษาแก้ว่า เมื่อลดฐานรับสารภาพแล้ว ให้จำคุก ๘ ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า วันเกิดเหตุ จำเลยและผู้ตายไปอำเภอด้วยกัน เมื่อตอนขากลับทั้งสองเดินมาถึงรั้วบ้านนางหน่าย ผู้ตายหาว่าจำเลยเข้าหาแม่ยาย ได้เตะจำเลยถูกท้องถึงจุก จำเลยลุกขึ้นได้วิ่งเข้าบ้าน ไปหยิบมีดและขวานมาทำร้ายนายพันรวม ๗ แผล นายพันถึงตายตรงนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยกระทำไปเนื่องจากจำเลยบรรดาลโทษะเพราะถูกนายพันกดขี่ข่มเหงนั่งเอง

พิพากษาแก้ ให้บังคับคดีตามศาลชั้นต้น