คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1793/2492

การสั่งขังจำเลยเพื่อให้ปฎิบัติตามคำพิพากษานั้นต้องไม่มีวิธีบังคับทางอื่นได้อีก.

ได้ความว่า ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยคืนทรัพย์ตามสัญญาเช่าให้โจทก์ จำเลยไม่ปฏิบัติตามคำพิพากษา จำเลยชี้แจงว่า ไม่สามารถส่งทรัพย์นั้นได้เพราะเป็นเรื่องกู้เงินกัน แต่โจทก์ให้ทำเป็นสัญญาเช่าทรัพย์ไว้ไม่มีตัวทรัพย์นั้น โจทก์ขอให้ขังจำเลย ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์มีทางบังคับคดีทางอื่นได้ จึงให้ยกคำขอของโจทก์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การขอให้สั่งขังจำเลย เพื่อให้ปฏิบัติตามคำพิพากษาตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๒๙๗ นั้น ห้ามไม่ให้ศาลอนุญาตตามคำขอนั้น เว้นแต่จะปรากฎว่าไม่มีวิธีบังคับอื่นใดที่เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาจะพึงใช้บังคับได้ เรื่องนี้เห็นว่า มีวิธีบังคับทางอื่นได้

พิพากษายืน.