โจทฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๑๒ กันยายน ๒๔๘๓ เวลาไม่ปรากด จำเลยลักเข็มขัดทองคำของนางเลื่อนไป ๑ สาย เหตุเกิดที่ตำบนหน้าเมือง อำเพอเมือง จังหวัดปราจินบุรี ขอไห้ลงโทส
จำเลยไห้การปติเสธและตัดฟ้องว่า ฟ้องโจทไม่สมบูรน์เพราะไม่ปรากดเวลาและสถานที่ที่จำเลยกะทำผิดไห้เปนการแน่นอน ยากที่จำเลยจะต่อสู้
สาลชั้นต้นเห็นว่าข้อตัดฟ้องของจำเลยฟังไม่ขึ้น ส่วนข้อเท็จจริงฟังได้ว่าจำเลยมีความผิดตาม มาตรา ๒๘๘ ไห้จำคุก ๑ ปี แต่ไห้รอการลงอาญาไว้ตามมาตรา ๔๑,๔๒
จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์เห็นว่า ตามประมวนวิธีพิจารนาความอาญามาตรา ๑๕๘ (๓) ที่ไห้ระบุเวลากะทำผิดไนฟ้อง ไม่ประสงค์ว่าต้องระบุเวลากะทำผิดว่าเปนเวลา เช้า สาย บ่าย เย็น หรือ กี่ นาลิกา ฟ้องโจทไม่เคลือบคลุมพิพากสายืน
จำเลยดีกา สาลดีกาพิพากสายืน