คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1843/2499

เมื่อกระทำความผิดฝ่าฝืน พ.ร.บ.จราจรทางบก แล้วไม่ไปสถานีตำรวจตามคำสั่งเจ้าพนักงานจราจร เช่นนี้ย่อมเป็นเหตุให้ออกหมายจับมาได้ตาม ป.วิ.อาญา ม.66 จึงหามีความผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานตาม ม.334 (2) ไม่.

คดีนี้โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยขับรถเร็วเกินอัตราและขัดคำสั่งเจ้าพนักงาน จำเลยให้การรับสารภาพตลอดข้อหา ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยเฉพาะฐานขับรถเร็วเกินอัตราตาม พ.ร.บ. จราจรทางบก พ.ศ. ๒๔๗๗ ม.๒๘,๖๖,๗๐ กฎกระทรวงมหาดไทยออกตามความใน พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ. ๒๔๗๗ (ฉบับที่ ๒) ข้อ ๑๑ ปรับ ๑๐๐ บาท ลดตาม ม.๕๙ ก.ม.อาญาคงปรับ ๕๐ บาท ไม่ใช่จัดการตาม ม.๑๘ ส่วนข้อหาฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานตาม ก.ม.อาญา ม.๓๓๔ (๒) นั้นให้ยก, ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งรับเฉพาะข้อ ก.ม. ว่าจำเลยมีความผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานหรือไม่

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามฟ้องของโจทก์ บรรยายไว้ชัดว่าจำเลยได้กระทำผิดฐานขับรถเร็วเป็นการฝ่าฝืน ก.ม. ว่าด้วยจราจรทางบก เมื่อเจ้าพนักงานจราจรสั่งให้จำเลยไปยังสถานีตำรวจ แต่จำเลยไม่ไปเช่นนี้ย่อมเป็นเหตุให้ออกหมายจับได้ตาม ป.วิ.อาญา ม.๖๖ อันเป็นทางบังคับให้จำเลยต้องไปหาเจ้าพนักงานอยู่แล้ว จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานตาม ก.ม.อาญา ม.๓๓๔ (๒) พิพากษายืน.