คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1854/2492

คำพยานร่วมที่คู่ความให้ถือเป็นข้อแพ้ชนะ พยานเบิกความว่า โจทก์กู้เงินจำเลย มอบที่นาเป็นประกันให้จำเลยเสียภาษีที่ดินใส่ชื่อจำเลยเป็นเจ้าของทุกปี ดังนี้แสดงว่า เป็นเรื่องมอบที่ดินให้ทำกินต่างดอกเบี้ย ไม่ใช่มอบให้จำเลยเป็นเจ้าของ

โจทก์ฟ้องว่า นางคำผู้มอบอำนาจได้กู้เงินจำเลยและมอบที่นาให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ย 8-9 ปีมานี้ บัดนี้ จำเลยไม่ยอมคืนที่นา

จำเลยให้การว่า นางคำได้กู้เงินจำเลยและได้มอบนาพิพาทให้ทำต่างดอกเบี้ย ต่อมาได้ขายขาดให้จำเลย ๆ ครอบครองมา 10 ปีแล้ว

ศาลชั้นต้นสืบขุนศรีมัทรัต พยานร่วมปากเดียวตามที่คู่ความตกลงกันให้ถือเป็นข้อแพ้ชนะ คือหากขุนศรีฯ เบิกความว่า นางคำโจทก์สละสิทธินาพิพาท โจทก์ยอมแพ้คดี หากเบิกความตรงข้ามจำเลยยอมแพ้เห็นว่า นางคำเจตนาสละสิทธิ พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า นางคำไม่มีเจตนาสละสิทธิพิพากษากลับให้จำเลยรับเงินและคืนนาให้โจทก์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามคำขุนศรีฯ ได้ความว่าโจทก์กู้เงินจำเลยมอบนาพิพาทไว้กับจำเลยเป็นประกันเงินกู้ และตกลงให้จำเลยเป็นผู้เสียภาษีที่ดินใส่ชื่อจำเลยเป็นเจ้าของ ทุกปี ให้จำเลยทำนาพิพาทต่างดอกเบี้ย ฟังได้ว่าโจทก์ไม่มีเจตนาสละสิทธิที่นาพิพาท

พิพากษายืน