คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1871/2492

การที่มีโรงแรมอยู่หน้าสถานีรถไฟ แล้วเจ้าของโรงแรมเช่าที่ดินบริเวณหน้าสถานีรถไฟ เพื่อเอาอาหารจากโรงแรมไปเร่ขาย เมื่อรถไฟผ่านไปมา ของเหลือก็เอากลับไปโรงแรม ดังนี้ ไม่ถือว่า ใช้ที่ดินบริเวณหน้าสถานีรถไฟนั้นเกี่ยวเนื่องกับโรงแรมในการประกอบหรือดำเนินกิจการค้าของโรงแรม จะเรียกประเมินภาษีจากเจ้าของโรงแรม ในฐานใช้ที่ดินนั้นเกี่ยวกับร้านค้าอีกไม่ได้.

ประชุมใหญ่ครั้งที่ 1/2493

ได้ความว่า โจทก์มีโรงแรมอยู่ห่างจากหน้าสถานีรถไฟประมาณ ๕ เส้น ต่อมาโจทก์ได้เช่าที่ดินบริเวณหน้าสถานีจากกรมรถไฟและมิได้ปลูกสร้างโรงร้านอย่างใด เวลารถไฟผ่านไปมา ก็เอาอาหารจากโรงแรมมาเร่ขาย ของเหลือก็เอากลับไปโรงแรม จำเลยถือว่า โจทก์ใช้บริเวณหน้าสถานีนั้นเกี่ยวเนื่องกับโรงแรมในการค้าขายอาหารจึงเป็นร้านค้า จำเลยที่ ๑ ได้สั่งให้เจ้าพนักงานเรียกประเมินเก็บภาษีร้านค้าจากโจทก์ และจำเลยที่ ๒ สั่งยกอุทธรณ์ของโจทก์ ๆ จึงฟ้องให้คืนเงินค่าภาษีพร้อมดอกเบี้ย

ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์ไม่จำต้องเสียภาษีนั้น พิพากษาให้ยกคำชี้ขาดของจำเลยที่ ๒ ให้จำเลยที่ ๑ คืนเงินพร้อมดอกเบี้ย

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์ต้องเสียภาษีนั้น พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามข้อความแห่งมาตรา ๗๘ ประมวลรัษฎากรวรรค ๒ และ ๓ นั้น การนำอาหารจากโรงแรมไปเร่ขายดังกล่าว จะถือเอาว่าโจทก์ได้ใช้ที่ดินบริเวณหน้าสถานีรถไฟให้เกี่ยวเนื่องกับโรงแรมในการประกอบหรือดำเนินกิจการค้าของโรงแรมนั้นยังหาได้ไม่ การนำสินค้าไปเร่ขายไม่มีลักษณะเป็นการขายจากร้านค้าแต่อย่างใด การที่โจทก์ไปเสียค่าตอบแทนในการได้เร่ขายให้แก่กรมรถไฟโดยจะเรียกว่าเป็นค่าเช่าที่ดินหรืออะไรก็ตาม ไม่เกี่ยวกับประเด็นที่จะต้องวินิจฉัยในเรื่องนี้

พิพากษากลับ ให้บังคับคดีตามศาลชั้นต้น