คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1871/2500

จำเลยกระทำชำเรา ด.ญ.อายุต่ำกว่าสิบสามขวบก่อนวันใช้ประมวลกฎหมายอาญา ศาลชั้นต้นลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 244 วรรคสอง จำคุก 5 ปี ดังนี้ เมื่อศาลฎีกาซึ่งตัดสินหลังวันใช้ประมวลกฎหมายอาญาฟังว่าจำเลยทำผิดและวางโทษโทษจำคุกจำเลยเท่าเดิม คือ 5 ปี ศาลฎีกาก็คงใช้กฎหมายในขณะที่จำเลยกระทำผิดเป็นบทลงโทษ (เพราะกำหนดโทษที่วางในคดีนี้ยังไม่เข้ากรณีที่จะพึงใช้ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 280(1) โดยยังไม่มีข้อที่จะยกส่วนที่เป็นคุณของกฎหมายใหม่มาใช้)

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจกระทำชำเราเด็กหญิงประเชิญสุขสวัสดิ์ อายุ 10 ขวบถึงบาดเจ็บสาหัส ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 244 และที่แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2474 มาตรา 4

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเชื่อว่าจำเลยกระทำผิดจริง พิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 244 วรรค 2 และที่แก้ไข ให้จำคุกมีกำหนด 5 ปี

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับเป็นยกฟ้องโดยยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้เป็นผลดีแก่จำเลย

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าจำเลยกระทำผิดจริง พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้บังคับคดีลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น