คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1871/2500

จำเลยกระทำชำเรา ด.ญ. อายุต่ำกว่าสิบสามขวบก่อนวันใช้ประมวลกฎหมายอาญา ศาลชั้นต้นลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 244 วรรค 2 จำคุก 5 ปี ดังนี้ เมื่อศาลฎีกาซึ่งตัดสินหลังวันให้ประมวลกฎหมายอาญาฟังว่าจำเลยทำผิดและวางโทษจำคุกจำเลยเท่าเดิม คือ 5 ปี ศาลฎีกาก็คงใช้กฎหมายในขณะที่จำเลยกระทำผิดเป็นบทลงโทษ (เพราะกำหนดโทษที่วางในคดีนี้ยังไม่เข้ากรณีที่จะพึงใช้ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 280(1) โดยยังไม่มีข้อที่จะยกส่วนที่เป็นคุณของกฎหมายใหม่มาใช้)

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจกระทำชำเรา เด็กหญิงประเชิญ สุขสวัสดิ์ อายุ ๑๐ ขวบ ถึงบาดเจ็บสาหัส ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๔ และที่แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๔ มาตรา ๔

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเชื่อว่าจำเลยกระทำผิดจริง พิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๔ วรรค ๒ และที่แก้ไข ให้จำคุกมีกำหนด ๕ ปี

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับเป็นยกฟ้องโดยยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้เป็นผลดีแก่จำเลย

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าจำเลยกระทำผิดจริง พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้บังคับคดีลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาชั้นต้น.