คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1889/2499

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนโดยเจตนาตาม ก.ม.อาญา ม.249 ทางพิจารณาได้ความว่าเป็นเรื่องวิวาทกันกว่า 3 คนแล้วผู้ตายถูกทำร้ายถึงตาย โดยไม่ปรากฎว่าใครเป็นผู้ทำร้าย ศาลจะลงโทษจำเลยตาม ม.253 ไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.วิ.อาญา ม.192.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันฆ่านายเลิศ วงยา ตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙,๖๓

จำเลยให้การปฏิเสธแล้วกลับให้การว่าเป็นการป้องกันตัวและทรัพย์พอสมควรแก่เหตุ เมื่อสืบพยานโจทก์ไปบ้างแล้ว จำเลยกลับคำให้การใหม่อีกเป็นต่อสู้อ้างฐานที่อยู่

ศาลชั้นต้นฟังว่าได้เกิดการวิวาทกันขึ้นในพวกเกินกว่า ๓ คน แล้วผู้ตายถูกทำร้ายถึงตายโดยไม่ปรากฎตัวคนร้าย พิพากษาว่าจำเลยผิด ก.ม.อาญา ม. ๒๕๓ จำคุก เมื่อลดลงหนึ่งในสี่แล้วคนละ ๑ ปี ๖ เดือน

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ฟังว่าโจทก์สืบไม่ปรากฎว่าจำเลยร่วมชกต่อยหรือทำร้ายใครจึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้ร่วมวิวาทหรือทำร้ายผู้ตาย จะลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๓ ไม่ได้ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๓ ฉะนั้นแม้ข้อเท็จจริงจะได้ความตามศาลชั้นต้นฟังมาก็ตาม แต่โจทก์ฟ้องประสงค์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนโดยเจตนา ไม่ได้ประสงค์จะให้ลงโทษตาม ม.๒๕๓ จึงลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๓ ไม่ได้ ไม่จำต้องวินิจฉัยข้ออื่น ๆ พิพากษายืนในข้อที่ให้ยกฟ้อง.