คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1915/2492

ฟ้องโจทก์ซึ่งบรรยายเหตุการณ์แห่งข้อเท็จจริงว่าโจทก์ได้ทำการซื้อข้าว เมื่อวันเดือนปีนั้น ต่อมาวันเดือนปีนั้นจำเลยได้ส่งอ้างหนังสือสัญญาซื้อข้าวต่อศาลซึ่งมีลายเซ็นชื่อโจทก์ในช่องผู้ซื้อ จำเลยทั้ง 2 ลงชื่อเป็นพยาน โจทก์ไม่รู้ว่าจำเลยทำปลอมขึ้นในวันเดือนปีใดเพิ่งมาทราบการทุจริตของจำเลยเมื่อจำเลยส่งอ้างต่อศาล ดังนี้ พอเข้าใจฟ้องได้แล้วว่า หาว่าจำเลยทำหนังสือปลอมขึ้นระหว่างวันที่โจทก์ซื้อข้าว ถึงวันที่จำเลยส่งอ้างต่อศาลไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

โจทก์ฟ้องโดยกล่าวว่า เมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2489 โจทก์ได้ซื้อข้าวเปลือกจากนายสุวรรณ 25 เกวียน 30 ถัง ได้ชำระเงินให้เสร็จแล้ว ต่อมาวันที่ 28 พฤษภาคม 2490 จำเลยที่ 1 ได้ฟ้องโจทก์หาว่าโจทก์ซื้อข้าวเปลือกไป 25 เกวียน 30 ถังยังมิได้ชำระราคาครั้นวันที่ 18 กันยายน 2490 เวลากลางวัน จำเลยที่ 1 ได้ส่งอ้างหนังสือสัญญา 1 ฉบับต่อศาล มีใจความเรื่องซื้อข้าวเปลือก มีลายเซ็นชื่อโจทก์เป็นผู้ซื้อ จำเลยที่ 1, 2 ลงชื่อเป็นพยาน สัญญาฉบับนี้จำเลยทั้ง 2 ได้สมคบกันทำขึ้นในวันเดือนปีใดโจทก์ไม่ทราบ โจทก์ทราบการทุจริตของจำเลยเมื่อจำเลยส่งอ้างต่อศาล

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นต้องกันว่า ฟ้องโจทก์มิได้กล่าวว่าจำเลยได้ทำหนังสือสัญญาปลอมขึ้นเมื่อวันเดือนปีใดไม่สมบูรณ์ตาม มาตรา 158(5) พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องพอเข้าใจได้แล้วว่า จำเลยทำหนังสือปลอมขึ้นระหว่างตั้งแต่วันที่ 8 กรกฎาคม 2489 ถึงวันที่ 18 กันยายน 2490 ที่ฟ้องกล่าวดังนั้น หมายถึงว่าไม่ทราบวันทำในวันเดือนปีใดในระหว่างวันเดือนปีดังกล่าว ทั้งจำเลยก็มิได้คัดค้านว่าฟ้องเคลือบคลุม

พิพากษายกคำพิพากษาศาลล่างทั้งสอง ให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยข้อเท็จจริง ซึ่งยังมิได้วินิจฉัย และพิพากษาใหม่