คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1941/2500

จำเลย 5 คน เป็นราษฎรแสดงตนว่าเป็นเจ้าพนักงานตำแหน่งผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน มีปืนและมีดไปจับราษฎรมา โดยแกล้งกล่าวหาว่าเล่นเบี้ยโบกมาตามทางได้ใช้ปืนและมีดขู่เขาให้ ๆ เงิน ผู้ถูกจับกลัวจึงให้เงินไป 800 บาท จำเลยจึงปล่อยเขาไป เช่นนี้ นอกจากจำเลยจะผิดฐานปลอมตัวเป็นเจ้าพนักงาน และทำให้เสื่อมเสียอิสรภาพแล้ว ยังมีผิดฐานทำการปล้นเขาด้วย.

โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๒๘ พฤษภาคม ๒๔๙๙ เวลากลางวัน จำเลยบังอาจสมคบกันมีปืนและมีดปลอมตัวไปกระทำการเป็นเจ้าพนักงานแกล้งกล่าวหา นายคำกับพวก ว่าเล่นโบกผิดกฎหมาย และทำการจับกุมนายคำกับพวกไปส่งอำเภอ มาตามทางจำเลยได้ขู่ให้ นายคำกับพวก ให้เงินจำเลย ๘๐๐ บาท ทำให้ นายคำกับพวก ปราศจากอิสระแก่ตน และเพื่อสะดวกแก่การที่จำเลย จะเอาทรัพย์ หรือ เพื่อให้ นายคำกับพวก ส่งทรัพย์ จึงขอให้ศาลลงโทษจำเลย

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๑๒๗ - ๒๖๘ วรรค ๓ มาตรา ๒๗๐ (๑) และ ๖๓ แต่ให้ลงโทษตาม มาตรา ๒๖๘ ซึ่งเป็นบทหนัก ให้จำคุกคนละ ๑ ปี ส่วนข้อหาฐานปล้นทรัพย์ และคำขอให้คืนทรัพย์ให้ยก

โจทก์ จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า จำเลยผิดฐานปล้นทรัพย์ให้จำคุกโดย รวม กระทงลงโทษคนละ ๑๐ ปี และให้คืนหรือใช้ทรัพย์ด้วย

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์