คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 195/2491

คดีที่มีแต่ฟ้องและคำรับ แม้ศาลล่างตัดสินต้องกันมา คู่ความก็ฎีกาว่าตามคำฟ้องและคำรับนั้นลงโทษฐานพยายามทำร้ายร่างกายได้

ใช้ด้ามไม้กวาดตีศรีษะแต่เขายกแขนรับ ไม่ถึงบาดเจ็ด ศาลลงโทษเพียงฐานทำร้ายไม่ถึงบาดเจ็ด ไม่ลงโทษฐานพยายามทำร้ายถึงบาดเจ็บตามมาตรา 254,60.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้ไม้กวาดด้ามตะพดทางด้าม ทำร่างกายนายไพโรจน์ที่ศรีษะ ๒ ที่ แต่มีเหตุพ้นวิสัยโดย นายไพโรจน์ยกแขนรับ จึงถูกแต่แขนไม่ถึงบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๕๔,๖๐,๓๓๘(๓)

จำเลยรับสารภาพตลอดข้อหา

โจทก์จำเลยไม่สืบพยาน

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยตีผู้เสียหายไม่ถึงบาดเจ็บ ผิดตามมาตรา ๓๓๘(๓)

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า แม้จำเลยจะรับสารภาพ แต่เมื่อพิจารณาคำฟ้องที่ว่าจำเลยใช้ไม้กวาดตีแล้ว เห็นว่าด้ามไม้กวาดตามปกติไม่ใช่สาตราวุธ และจะมีขนาดไหนไม่ปรากฎคงไม่ใหญ่โต เพราะถูกที่แขนก็ไม่ถึงบาดเจ็บ จำเลยจึงควรมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายไม่ถึงบาดเจ็บ จึงพิพากษายืน