คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 195/2532

โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยและบริวารออกไปจากบ้านพิพาท จำเลยมิได้ให้การต่อสู้ว่า จำเลยได้กรรมสิทธิ์ในบ้านพิพาทโดยการครอบครองปรปักษ์ จึงไม่มีประเด็นว่าจำเลยได้กรรมสิทธิ์ในบ้านพิพาทโดยการครอบครองปรปักษ์แล้วหรือไม่ การที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยในปัญหาข้อนี้ จึงไม่ชอบแม้จำเลยฎีกาต่อมา ศาลฎีกาก็ไม่รับวินิจฉัย

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาบังคับให้จำเลยและบริวารขนย้ายทรัพย์สินออกไปจากบ้านพิพาท พร้อมทั้งส่งมอบบ้านพิพาทในสภาพเรียบร้อย จำเลยให้การว่า โจทก์ไม่ใช่เจ้าของบ้านพิพาท บ้านพิพาทเป็นมรดกตกแก่จำเลยในฐานะเป็นทายาทของเจ้ามรดก ขอให้ยกฟ้องศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้จำเลยขนย้ายทรัพย์สินออกไปจากบ้านพิพาท จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ปัญหาข้อที่ 2 จำเลยได้กรรมสิทธิ์ในบ้านพิพาทโดยการครอบครองปรปักษ์หรือไม่ ศาลฎีกาเห็นว่า ตามคำให้การของจำเลย จำเลยมิได้ให้การต่อสู้ว่า จำเลยได้กรรมสิทธิ์ในบ้านพิพาทโดยการครอบครองปรปักษ์ จึงไม่มีประเด็นในข้อนี้ การที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยในปัญหาข้อนี้ จึงไม่ชอบ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย"

พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เดือนละ500 บาท นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์