คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1966/2500

โจทก์เป็นนายหน้าขายฝากให้แก่จำเลย ผู้ขายฝากตกลงให้ค่านายหน้าแก่โจทก์ โจทก์ตกลงมอบให้จำเลยรับแทน

เมื่อวันทำสัญญาขายฝากจำเลยจ่ายเงินให้ผู้ขายฝากไม่ครบโดยหักค่านายหน้าไว้ กรณีดังกล่าวนี้ ระหว่างจำเลยกับผู้ขายฝากก็เป็นเรื่องจำเลยยังชำระหนี้ไม่ครบ ระหว่างจำเลยกับโจทก์ก็เป็นเรื่องหักเงินค่านายหน้าจากผู้ขายฝากไว้แล้วไม่ส่งมอบให้แก่โจทก์ตามที่ตกลงกันไว้ซึ่งล้วนแต่เป็นเรื่องผิดสัญญาทางแพ่งทั้งสิ้น ไม่มีกรรมอันใดที่ประกอบให้เป็นองค์ความผิดในทางอาญาฐานยักยอกได้เลย

โจทก์ฟ้องว่าโจทก์ทั้งสองเป็นนายหน้าจัดการขายฝากที่ดินแก่จำเลยเป็นผลสำเร็จ ในการนี้โจทก์จะได้รับค่านายหน้าจากนางหมุยแซ 35,000 บาท โจทก์ได้แจ้งแก่นางหมุยแซให้มอบเงินค่านายหน้าแก่จำเลยรับแทน จำเลยได้รับเงินค่านายหน้าแล้วไม่จ่ายให้โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 314

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นไม่เชื่อว่าจำเลยจะได้หักเงิน 35,000 บาทเป็นค่านายหน้าไว้ให้แก่โจทก์ แม้จะรับฟังเลยไปถึงว่า จำเลยรับปากโจทก์ว่าจะหักไว้ให้แล้วไม่หักก็อาจเป็นเรื่องพิพาทกันในทางแพ่งหาใช่ทางอาญาไม่ พิพากษายกฟ้องโจทก์ และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าตามข้อเสนอในฎีกาของโจทก์ เห็นได้ถนัดว่าจำเลยมิได้รับมอบเงินจำนวนใดไว้จากโจทก์หรือนางหมุยแซผู้ขายฝากอย่างมากที่สุดพอจะถือได้ก็เพียงแต่จำเลยไม่ได้จ่ายเงินให้แก่นางหมุยแซไปเต็มจำนวนเงินที่ซื้อฝากแก่กัน โดยหักเงิน 35,000 บาท ออกเสียก่อน เงินจำนวนนี้จึงยังเป็นเงินของจำเลยอยู่ตามเดิม ซึ่งจำเลยยังมิได้จ่ายให้แก่ผู้ใดเท่านั้นเอง หากผู้ใดถือตนว่ามีสิทธิที่จะเรียกร้องเงินจำนวนนี้ได้จากจำเลย สมมติว่านางหมุยแซผู้ขายฝากก็เป็นในกรณีที่ยังชำระหนี้ไม่ครบถ้วน หรือถ้าโจทก์เองก็เป็นเรื่องหักเงินค่านายหน้าจากผู้ขายฝากไว้แล้วไม่ส่งมอบให้แก่โจทก์ตามที่ได้ตกลงกันไว้ ซึ่งล้วนแต่เป็นเรื่องผิดสัญญาในทางแพ่งทั้งสิ้นไม่มีกรรมอันใดที่ประกอบให้เป็นองค์ความผิดในทางอาญาฐานยักยอกไปได้ พิพากษายืน