โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกอีก ๒ คนหลอกลวงผู้เสียหายด้วยการนำเอาหนังสือรับรองการทำประโยชน์ที่จำเลยกับพวกทำปลอมขึ้นมาแสดงเพื่อขอกู้เงิน โดยนายนิพนธ์ ทองอ่อน เป็นผู้กู้ นายสมใจ เก่งล้วนหวัด เป็นผู้ค้ำประกัน ผู้เสียหายหลงเชื่อว่าเป็นเอกสารที่แท้จริงยอมให้กู้เงินไป ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๔, ๒๖๖, ๒๖๘, ๓๔๑, ๘๓ ให้จำเลยคืนหรือใช้เงินแก่ผู้เสียหายและขอให้นับโทษจำเลยต่อจากโทษตามคดีอาญาหมายเลขแดงที่ ๑๒๐๕/๒๕๒๖ ของศาลชั้นต้น
จำเลยให้การปฏิเสธ แต่รับว่าเป็นบุคคลคนเดียวกับจำเลยในคดีดังกล่าวตามฟ้อง
ผู้เสียหายถอนคำร้องทุกข์ความผิดฐานฉ้อโกง ศาลอนุญาต
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๘, ๘๓ จำคุก ๒ ปี ยกคำขอให้คืนหรือใช้ราคาทรัพย์ และให้นับโทษต่อตามฟ้อง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า แม้จำเลยจะมิได้ร่วมไปบ้านผู้เสียหายกับนายนิพนธ์และนายสมใจในวันทำสัญญากู้ก็ตามแต่ทางพิจารณาฟังได้ว่าจำเลยได้ร่วมมือกับนายนิพนธ์และนายสมใจมาตั้งแต่ต้นในลักษณะแบ่งหน้าที่กันทำ โดยในวันเกิดเหตุจำเลยพานายนิพนธ์และนายสมใจไปพบนางวิภาดาเพื่อให้พาบุคคลทั้งสองไปหาผู้เสียหายส่วนจำเลยรออยู่ที่บริษัทไทยประสิทธิ์ประกันภัย ฯ เพื่อคอยรับเงินส่วนแบ่งจากนายนิพนธ์พฤติการณ์ดังกล่าวฟังได้ว่าจำเลยเป็นตัวการในการใช้เอกสารคือใบรับรองการทำประโยชน์ปลอมด้วย ฎีกาโจทก์ฟังขึ้น
พิพากษากลับ ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาของศาลชั้นต้น