คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1971/2492

ผู้ตายถือมีดดาบไปถึงโรงจำเลยเวลากลางคืนและร้องเรียกให้จำเลยเปิดประตู จำเลยไม่ยอมเปิด ผู้ตายตัดเชือกผูกประตูเปิดเข้าไปในห้องจำเลย จำเลยคว้าได้ขวานหลบหนีไปอยู่ใต้ถุน ผู้ตายใช้ดาบแทงตามร่องพื้นโรงจนจำเลยต้องหนีออกจากใต้ถุน จะออกทางประตูผู้ตายใช้มีดดาบฟันจำเลยแต่มีดดาบไปถูกแปหลังคาโรงเสีย จำเลยหันมาใช้ขวานฟันผู้ตายหลายที ดังนี้ถือว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันชีวิตพอสมควรแก่เหตุ.

ได้ความว่า ผู้ตายเคยเป็นปากเสียงกับจำเลยเพราะอาฆาตจำเลย โดยเข้าใจว่า จำเลยยุแหย่ให้นางสาว ซ. หลานจำเลยซึ่งผู้ตายเคยปลุกปล้ำหนีไป คืนเกิดเหตุผู้ตายมีมีดดาบไปร้องเรียกให้จำเลยเปิดประตูโรง จำเลยไม่เปิด ผู้ตายตัดเชือกผูกประตูเปิดเข้าไปในห้องจำเลย จำเลยคว้าได้ขวานหลบหนีไปใต้ถุนพื้นโรง จำเลยจึงต้องโปล่ออกจากใต้ถุนเพื่อจะหนีออกทางประตู ผู้ตายใช้มีดดาบฟัน จำเลยแต่ไม่ถูก มีดไปถูกแปหลังคาโรงเสีย จำเลยจึงหันมาใช้ขวานฟันผู้ตายหลายที โจทก์ขอให้ลงโทษตาม ป.ม.อาญา ม.๒๔๙ จำเลยแก้ว่า ทำเพื่อป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นเห็นว่า เป็นการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ จำคุกจำเลย ๕ ปี ตาม ม.๒๔๙-๕๓ ริบขวานของกลาง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง คืนขวานของกลางให้เจ้าของ

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เป็นการป้องกันชีวิตพอสมควรแก่เหตุ พิพากษายืน.