คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 198/2492

ฟ้องของโจทก์กล่าวว่า จำเลยบังอาจใช้กรรไกรลักตัดสร้อยคอของ พ.ไปดังนี้ย่อมเป็นที่เข้าใจว่าจำเลยลักตัดสร้อยคอของพ. ไปโดยไม่ได้รับอนุญาต จึงเป็นฟ้องที่สมบูรณ์

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจใช้กรรไกรตัดสร้อยคอซึ่งสวมคอเด็กหญิงอันเป็นบุตรของนางเพียนซึ่งเป็นทรัพย์ของนางเพียน ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นเห็นว่า ฟ้องของโจทก์เคลือบคลุมพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ฟ้องไม่เคลือบคลุม พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ฟ้องของโจทก์กล่าวว่าจำเลยนี้บังอาจใช้กรรไกรลักตัดสร้อยคอของนางเพียนไป คำว่า บังอาจ เป็นคำหมายความว่าจำเลยลักเอาไปโดยฝืนใจนางเพียน ๆ ไม่ได้ยินยอมอนุญาตให้จำเลยเอาไปนั้นเอง ฟ้องของโจทก์จึงมีถ้อยคำให้เข้าใจได้ว่าจำเลยลักตัดสายสร้อยของนางเพียนโดยไม่ได้รับอนุญาตฟ้องของโจทก์เป็นฟ้องที่สมบูรณ์

พิพากษายืน