คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2004/2511

โจทก์กับจำเลยที่ 1 เป็นสามีภริยากัน. จำเลยที่ 2 เป็นบุตรโจทก์และจำเลยที่ 1 ได้ช่วยเหลือดูแลทรัพย์สินของโจทก์และจำเลยที่ 1. จำเลยที่ 2 ไปเฝ้าสวนของโจทก์และจำเลยที่ 1 ถูกคนร้ายยิงจนต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลและ ตัดลำใส้. ในตอนหลังโจทก์กับจำเลยที่ 1 มีเรื่องจนต้องแยกกันอยู่. จำเลยที่ 1 ได้จำเลยที่ 2 ผู้เดียวเป็นผู้ปรนนิบัติ. นับได้ว่าจำเลยที่ 2มีปฏิการะต่อบิดามารดายิ่งกว่าบุตรคนอื่น. การที่จำเลยที่ 1 ยกที่ดินให้จำเลยที่ 2 อันเกิดจากโจทก์โดยเสน่หา ทั้งยกให้เพียงครึ่งหนึ่ง โดยจำเลยที่ 1จดทะเบียนสิทธิเก็บกินไว้ตลอดชีวิต. อีกครึ่งหนึ่งยังเป็นสินบริคณห์ระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 1 อยู่. ดังนี้เป็นการให้ตามสมควรในทางศีลธรรมอันดีตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1473 วรรค 2(3).

โจทก์ฟ้องขอให้ลงชื่อโจทก์เป็นเจ้าของร่วมกับจำเลยในโฉนดที่ดินทั้งแปลง. เมื่อได้ความว่าที่ดินยังเป็นสินสมรสระหว่างโจทก์และจำเลยเพียงครึ่งหนึ่งก็ชอบที่จะลงชื่อโจทก์เป็นเจ้าของร่วมกับจำเลยในส่วนที่ยังเป็นสินสมรสอยู่นั้นได้.

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นภริยาชอบด้วยกฎหมายของจำเลยที่ 1จำเลยที่ 1 จัดการสินบริคณห์ให้เกิดความเสียหายถึงขนาด จำหน่ายสินบริคณห์โดยมิได้รับความยินยอมจากโจทก์ โดยจำเลยที่ 1 ทำนิติกรรมที่สำนักงานที่ดิน โอนที่ดินโฉนดที่ 643 ให้จำเลยที่ 2 โดยเสน่หาขอให้เพิกถอนการยกให้และลงชื่อโจทก์เป็นเจ้าของร่วมกับจำเลยที่ 1 ในโฉนดดังกล่าว จำเลยทั้งสองให้การว่า ที่จำเลยที่ 1 โอนที่ดินโฉนดดังกล่าวให้จำเลยที่ 2 ครึ่งหนึ่งเป็นการให้ตามสมควรในทางศีลธรรมอันดี ฯลฯ ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนการยกให้ ให้ลงชื่อโจทก์เป็นเจ้าของร่วมกับจำเลยที่ 1 ในโฉนด จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเป็นการให้ตามสมควรในทางศีลธรรมอันดีพิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นบุตรโจทก์และจำเลยที่ 1 ได้ช่วยเหลือดูแลทรัพย์สินของโจทก์และจำเลยที่ 1 จำเลยที่ 2 ไปเฝ้าสวนของโจทก์และจำเลยที่ 1ถูกคนร้ายยิงจนต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลและตัดลำใส้ตอนหลังนี้โจทก์กับจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นสามีภริยากันมีเรื่องจนต้องแยกกันอยู่จำเลยที่ 1 ก็ได้จำเลยที่ 2 ผู้เดียวเป็นผู้ปรนนิบัตินับได้ว่าจำเลยที่ 2 มีปฏิการะต่อบิดามารดายิ่งกว่าบุตรคนอื่นจำเลยที่ 1 ยกที่ดินให้จำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นบุตรของจำเลยที่ 1อันเกิดกับโจทก์ ทั้งยกให้เพียงครึ่งเดียว โดยจำเลยที่ 1จดทะเบียนสิทธิเก็บกินไว้ตลอดชีวิต อีกครึ่งหนึ่งยังเป็นสินบริคณห์ระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 1 อยู่ดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่าเป็นการให้ตามสมควรในทางศีลธรรมอันดี แม้จะไม่ได้รับความยินยอมของโจทก์โจทก์ไม่มีสิทธิขอให้เพิกถอนตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1473 วรรค 2(3) แต่โดยที่โจทก์มีคำขอให้ลงชื่อโจทก์ร่วมกับจำเลยที่ 1ในโฉนดเลขที่ 643 ตามฟ้องทั้งแปลง ได้ความว่าที่ดินดังกล่าวยังเป็นสินสมรสระหว่างโจทก์และจำเลยที่ 1 เพียงครึ่งหนึ่งก็ชอบที่จะลงชื่อโจทก์เป็นเจ้าของร่วมกับจำเลยที่ 1 ในส่วนที่เป็นสินสมรสอยู่ได้ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1467 พิพากษาแก้ ให้ลงชื่อโจทก์เป็นเจ้าของร่วมกับจำเลยที่ 1ในโฉนดที่ดินเลขที่ 643 ตามฟ้องเฉพาะส่วนครึ่งหนึ่งที่ยังเป็นสินสมรสระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 1 อยู่.