โจทก์ฟ้องว่า จำเลยจำหน่ายยาสูบในเขตต์ตำบลที่ตั้งที่ว่าการกิ่งอำเภอคลองใหญ่อันเป็นเขตต์จำหน่ายตามประกาศกระทรวงการคลัง โดยไม่ได้รับอนุญาตและจำเลยจำหน่ายยาสูบสูงกว่าราคาที่อธิบดีกรมสรรพสามิตร์กำหนดไว้ขอให้ลงโทษ
ศาลล่างทั้ง ๒ เห็นว่าตำบลที่ตั้งที่ว่าการกิ่งอำเภอคลองใหญ่ไม่ใช่เขตต์จำหน่ายยาสูบตามประกาศของกระทรวงการคลังดังเช่นที่ตั้งที่ว่าการอำเภอ ฉนั้นจำเลยจึงไม่มีผิดตาม ม.๑๙ แห่งพ.ร.บ.ยาสูบ พิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า พ.ร.บ.ปกครองท้องที่กำหนดตั้งกิ่งอำเภอเพื่อสะดวกในทางปกครองซึ่งตาม พ.ร.บ.ยาสูบก็มิได้ว่าที่การกิ่งอำเภอเป็นตำบลเขตต์จำหน่ายยาสูบอย่างเดียวกับตำบลที่ว่าการอำเภอ และตามประมวลรัษฎากรที่โจทก์อ้างก็เป็นคนละเรื่อง นำมาบังคับไม่ได้ดังนี้ เมื่อประกาศของรัฐมนตรีกระทรวงการคลังซึ่งออกตามกฎหมายให้ที่ว่าการอำเภอเป็นเขตต์จำหน่ายยาสูบเท่านั้น ทางราชการจึบงไม่มีอำนาจกำหนดให้กิ่งอำเภอเป็นเขตต์จำหน่ายยาสูบ
โจทก์ฎีกาอีกว่าเมื่อจำเลยจำหน่ายยาสูบสูงกว่าราคาที่อธิบดีกำหนด แม้นอกเขตต์ที่ต้องรับอนุญาตก็มีผิด ศาลฎีกาเห็นว่าตาม พ.ร.บ.ยาสูบ ๒๔๘๖ ม.๑๙ บังคับเพราะผู้ทำการจำหน่ายยาสูบ ตามฟ้องมิได้บรรยายเช่นนั้น จึงลงโทษไม่ได้ จึงพิพากษายืน