คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2059/2492

ข้าวเปลือกที่มีไว้ในครอบครองไม่แจ้งปริมาณ ต้องริบทั้งหมด และตาม พ.ร.บ.การค้าข้าว มาตรา 8 ใช้บังคับทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นกสิกรหรือไม่ไม่เหมือนกับมาตรา 9 ซึ่งมีมาตรา 11 ยกเว้น ไว้สำหรับกสิกร

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีข้าวเปลือก 6 เกวียนหลวงอยู่ในครอบครองไม่แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บจำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกัน ให้จำคุกจำเลย 3 เดือนและปรับ 1,000 บาทตามพระราชบัญญัติการค้าข้าว (ฉบับที่ 2) 2489 มาตรา 4, 10 รออาญาจำคุก ไม่เสียค่าปรับให้จำแทน 1 ปี ตามมาตรา 18ข้าวของกลางริบ

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องโจทก์ได้บรรยายไว้ชัดเจนแล้วว่า จำเลยได้ทราบประกาศแล้ว และข้าวของกลางต้องริบทั้ง 6 เกวียน จะแยกว่าส่วนใดผิด ไม่ผิดไม่ได้ ส่วนข้อที่ว่าจำเลยเป็นกสิกรไม่ใช่พ่อค้าจะเอา พระราชบัญญัติการค้าข้าวมาใช้บังคับแก่จำเลยได้หรือไม่นั้นเห็นว่า ตามพระราชบัญญัติการค้าข้าว มาตรา 8 ใช้บังคับทั่วไป ถึงแม้จำเลยจะเป็นกสิกรผลิตข้าวของกลางได้มาเอง ก็ต้องทำตามไม่ยกเว้นดังเช่นมาตรา 9 ซึ่งตามมาตรา 11 ยกเว้นไว้ว่า ผู้เป็นกสิกรไม่ต้องปฏิบัติตามมาตรา 9

พิพากษายืน