คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2059/2492

ข้าวเปลือกที่มีไว้ในครอบครองไม่แจ้งปริมาณ ต้องริบทั้งหมด และตาม พ.ร.บ.การค้าข้าวมาตรา 8 ใช้บังคับทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นกสิกรหรือไม่ ไม่เหมือนกับมาตรา 9 ซึ่งมีมาตรา 11 ยกเว้นไว้สำหรับกสิกร.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีข้าวเปลือก ๖ เกวียนหลวงอยู่ในครอบครอง ไม่แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บ จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกัน ให้จำคุกจำเลย ๓ เดือนและปรับ ๑๐๐๐ บาทตาม พ.ร.บ.การค้าข้าว (ฉบับที่ ๒) ๒๔๘๙ มาตรา ๔,๑๐ รออาญาจำคุก ไม่เสียค่าปรับให้จำแทน ๑ ปี ตามมาตรา ๑๘ ข้าวของกลางริบ

จำเลยฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องโจทก์ได้บรรยายไว้ชัดเจนแล้วว่า จำเลยได้ทราบประกาศแล้ว และข้าวของกลางต้องริบทั้ง ๖ เกวียน จะแยกว่าส่วนใดผิด ไม่ผิดไม่ได้ ส่วนข้อที่ว่าจำเลยเป็นกสิกรไม่ใช่พ่อค้า จะเอา พ.ร.บ.การค้าข้าวมาใช้บังคับแก่จำเลยได้หรือไม่นั้น เห็นว่า ตาม พ.ร.บ.การค้าข้าว มาตรา ๘ ใช้บังคับทั่วไป ถึงแม้จำเลยจะเป็นกสิกรผลิตข้าวของกลางได้มาเอง ก็ต้องทำตามไม่ยกเว้นดังเช่นมาตรา ๙ ซึ่งตามมาตรา ๑๑ ยกเว้นไว้ว่า ผู้เป็นกสิกรไม่ต้องปฏิบัติตามมาตรา ๙.

พิพากษายืน.