คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2076/2525

คำฟ้องของโจทก์ไม่ได้บรรยายให้เห็นว่า คดีที่จำเลยเบิกความมีข้อพิพาท ประเด็น และข้อความที่เป็นเท็จเป็นข้อสำคัญในคดีอย่างไรจึงเป็นคำฟ้องที่ไม่ได้บรรยายถึงการกระทำที่อ้างว่าจำเลยได้กระทำผิดพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีเป็นคำฟ้องที่ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 158(5)แม้โจทก์จะได้บรรยายเลขสำนวนคดีที่จำเลยเบิกความมาในฟ้อง และต่อมาได้ยื่นบัญชีระบุพยานอ้างคำเบิกความของจำเลยกับคำพิพากษาของศาลในคดีดังกล่าวเป็นพยานหลักฐานและขอให้ศาลเรียกมาจนศาลชั้นต้นได้เรียกสำนวนนั้นมาผูกติดสำนวนคดีนี้ไว้แล้วก็ตาม ข้อเท็จจริงและรายละเอียดที่ปรากฏในสำนวนคดีนั้นก็หาใช่ส่วนหนึ่งของคำฟ้องของโจทก์ไม่จะนำมาประกอบคำฟ้องของโจทก์ให้สมบูรณ์ขึ้นมิได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเบิกความเท็จ ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 177

ศาลชั้นต้นนัดไต่สวนมูลฟ้อง ต่อมาได้สั่งงดการไต่สวนมูลฟ้องแล้ววินิจฉัยว่าคำฟ้องไม่ถูกต้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) คดีของโจทก์ไม่มีมูล พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาว่าฟ้องของโจทก์เป็นฟ้องที่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) หรือไม่ พิเคราะห์แล้วโจทก์ฟ้องฐานเบิกความเท็จ ได้บรรยายฟ้องว่า จำเลยได้บังอาจเบิกความเท็จต่อศาลในข้อสำคัญในคดีในการพิจารณาคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ 302/2519 ของศาลจังหวัดนครปฐม ระหว่างนายจำเนียน ยิ้มพริ้ง โจทก์ นางสงวน จิตรัตนสุข จำเลยว่าที่นาพิพาทโจทก์ขอเช่า โดยคิดค่าเช่าปีละ 1,700 บาท โดยถืออัตราข้าวเปลือกต่อไร่คิดไร่ละ 10 ถัง โจทก์ชำระเงินบ้าง ข้าวเปลือกบ้าง บางครั้งคิดทั้งข้าวทั้งเงินซึ่งเป็นความเท็จ ความจริงที่นาพิพาทโจทก์ไม่ได้เช่าจากนายถวิล จิตรัตนสุข สามีจำเลยซึ่งวายชนม์ไปแล้ว เพราะที่ดินอยู่กับโจทก์ไม่เคยมีสัญญาเช่ากับสามีจำเลย โจทก์ไม่เคยเสียค่าเช่าแก่จำเลยหรือสามีจำเลยดังนี้ ไม่ได้บรรยายให้เห็นว่า คดีที่จำเลยเบิกความมีข้อพิพาท ประเด็นและข้อความที่เป็นเท็จเป็นข้อสำคัญในคดีอย่างไร จึงเป็นฟ้องที่ไม่ได้บรรยายถึงการกระทำที่อ้างว่าจำเลยได้กระทำผิดพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี แม้โจทก์จะบรรยายเลขสำนวนคดีที่จำเลยเบิกความมาในฟ้อง ต่อมาได้ยื่นบัญชีระบุพยานอ้างคำเบิกความของจำเลยกับคำพิพากษาของศาลในคดีดังกล่าวเป็นพยานหลักฐาน และขอให้ศาลเรียกมาจนศาลชั้นต้นได้เรียกสำนวนคดีนั้นทั้งสำนวนมาผูกติดสำนวนคดีนี้ไว้แล้วก็ตาม แต่ข้อเท็จจริงและรายละเอียดที่ปรากฏในสำนวนคดีนั้นก็หาใช่ส่วนหนึ่งของคำฟ้องของโจทก์ไม่ จะนำมาประกอบคำฟ้องของโจทก์ให้สมบูรณ์ขึ้นมิได้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า คำฟ้องของโจทก์ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย

พิพากษายืน