คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 209/2490

ในคดีอาญา ศาลจะฟังคำเบิกความของจำเลยคนหนึ่งซึ่งอ้างตนเองเป็นพยานมาลงโทษจำเลยอีกคนหนึ่งไม่ได้ เพราะเป็นเรื่องระหว่างโจทก์กับจำเลยคนนั้น

คดีมาสู่ศาลฎีกาเฉพาะจำเลยที่ 1 ซึ่งต้องหาว่า เป็นนายด่านศุลกากร แล้วช่วยเหลือจำเลยอื่นเอาของต้องห้ามออกนอกราชอาณาจักร

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษ แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ไม่มีพยานอื่นที่จะฟังว่าจำเลยทำผิด ศาลชั้นต้นยกเอาคำจำเลยที่ 2-3 ซึ่งอ้างตัวเองเป็นพยานเบิกความประกอบข้อต่อสู้ของจำเลยที่ 2-3 มาใช้ลงโทษจำเลยที่ 1 ไม่ชอบ เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวข้องระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 2-3เท่านั้น จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์