คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 209/2490

ในคดีอาญา ศาลจะฟังคำเบิกความของจำเลยคนหนึ่ง ซึ่งอ้างตนเองเป็นพะยานมาลงโทษจำเลยอีกคนหนึ่งไม่ได้เพราะเป็นเรื่องระหว่างโจทก์กับจำเลยคนนั้น

คดีมาสู่ศาลฎีกาฉะเพาะจำเลยที่ ๑ ซึ่งต้องหาว่า เป็นนายด่านศุลกากร แล้วช่วยเหลือจำเลยอื่นเอาของต้องห้ามออกนอกราชอาณาจักร์

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษ, แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา, ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ไม่มีพะยานอื่นที่จะฟังว่า จำเลยทำผิด ศาลชั้นต้นยกเอาคำจำเลยที่ ๒ - ๓ ซึ่งอ้างตัวเองเป็นพะยานเบิกความประกอบข้อต่อสู้ของจำเลยที่ ๒ - ๓ มาใช้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ไม่ชอบ เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวข้องระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ ๒ - ๓ เท่านั้น จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์