คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2120/2499

รับในชั้นพิจารณาว่าไม่เคยเข้าครอบครองที่พิพาทตามสัญญาเช่าที่ทำไว้กับสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์และทั้งไม่ใช่เจ้าของกรรมสิทธิที่พิพาทหรือมีสิทธิครอบครองตามสัญญาเช่าด้วยแล้ว ดังนี้ความเสียหายย่อมไม่เกิดขึ้น และไม่มีอำนาจฟ้อง.

โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เช่าที่ดินจากสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ จำเลยซื้อเรือนซึ่งปลูกอยู่ในที่แปลงนี้จากการขายทอดตลาดของกองหมายแต่ไม่รื้อเรือนไป ขอให้ศาลบังคับจำเลยรื้อ

จำเลยให้การว่าจำเลยซื้อเรือนหลังนี้ไว้จากการขายทอดตลาดเดิมเรือนเป็นของนายเสน่ห์ รัตนไชย โจทก์เช่าที่แปลงนี้ได้เนื่องจาก โจทก์กับนายเสน่ห์หลอกลวงเจ้าพนักงานทรัพย์สินว่านายเสน่ห์ขายเรือนหลังนี้ให้แก่โจทก์

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าโจทก์ยังไม่เคยเข้าครอบครองที่พิพาทเลย จึงไม่มีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลย พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงฟังได้ว่าการที่โจทก์ทำสัญญาเช่ากับสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ได้ก็เพราะโจทก์สมคบกับนายเสน่ห์กระทำการอันไม่สุจริตซึ่งทางสำนักงานทรัพย์สินกำลังจะบอกเลิกสัญญาเช่ากับโจทก์อยู่ กรณีจะเป็นประการใดก็ตาม โจทก์รับว่าไม่เคยเข้าครอบครองในที่พิพาทตามสัญญาเช่ายังไม่เรียกว่าโจทก์มีสิทธิครอบครองที่หรือมีสิทธิครอบครอบตามสัญญาเช่า การที่จำเลยเข้าอยู่ในที่เช่าเป็นการละเมิด ความเสียหายของโจทก์ก็ไม่เกิดขึ้น จึงพิพากษายืน.