คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2139/2526

การที่จำเลยออกเช็คโดยไม่ลงวันที่เดือนปีที่ออกเช็ค ย่อมถือได้ว่าไม่มีวันที่ผู้ออกเช็คกระทำผิด แม้ต่อมา ฮ. ผู้ทรงเช็คในขณะนั้นได้นำเช็คพิพาทไปให้ ส. บุตรสาวของจำเลยลงวันที่ในเช็คโดยจำเลยบอกให้ลง ก็มีผลเพียงให้เช็คพิพาทมีรายการสมบูรณ์ฟ้องร้องบังคับคดีได้ในทางแพ่งเท่านั้น หามีผลที่จะปรับเป็นความผิดทางอาญาตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คได้ไม่ (อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 251/2524)

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้ทรงเช็คพิพาทซึ่งจำเลยทั้งสองร่วมกันลงลายมือชื่อสั่งจ่าย โจทก์ได้นำเช็คพิพาทไปขึ้นเงินจากธนาคาร แต่ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงิน ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว ให้ประทับฟ้อง

จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ ๑ มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓

จำเลยที่ ๑ ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาว่า จำเลยที่ ๑ มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คหรือไม่ ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า ก่อนที่นายฮุ้นตงจะนำเช็คพิพาทมาแลกเงินสดกับโจทก์นั้น นายฮุ้นตงได้รับเช็คจากจำเลยที่ ๒ โดยยังไม่ได้ลงวันที่ในเช็ค ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยออกเช็คโดยไม่ลงวันที่เดือนปีที่ออกเช็ค ย่อมถือได้ว่าไม่มีวันที่ผู้ออกเช็คกระทำผิด ที่โจทก์นำสืบว่า นายฮุ้นตงนำเช็คพิพาทไปให้นางสาวสุพรรณีบุตรสาวของจำเลยที่ ๑ ลงวันที่ในเช็คพิพาทและจำเลยที่ ๑ บอกให้นางสาวสุพรรณีลงวันที่ในเช็คพิพาทไปตามที่บอกนั้น แม้จะเป็นความจริงเช่นนั้น ก็มีผลเพียงให้เช็คพิพาทมีรายการสมบูรณ์ฟ้องร้องบังคับคดีกันได้ในทางแพ่งเท่านั้น หามีผลที่จะปรับเป็นความผิดอาญาตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คได้ไม่ ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ ๒๕๑/๒๕๒๔

พิพากษาแก้ ให้ยกฟ้องจำเลยที่ ๑ เสียด้วย